Ψύχωσις 4:48

Το θέατρο Ανεμώνα ανεβάζει το έργο της Αγγλίδας συγγραφέα Σάρας Κέιν "Ψύχωση 4:48".

Την σκηνοθεσία υπογράφει ο Θεόδωρος Νικολαΐδης. Τον φωτιστικό σχεδιασμό ο Βασίλης Πετεινάρης. Τα σκηνικά κοστούμια η Νιόβη Κωνσταντινίδου. Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Μαρία Ιωάννου, Χλόη Γεωργοπούλου και Βαρβάρα Λάρμου.

Η πρεμιέρα θα δοθεί την Τετάρτη 16 Μαρτίου και οι παραστάσεις θα δίνονται Τετάρτη και Πέμπτη στις 20:30 στην έδρα του θεάτρου.

"Μπορώ να γεμίσω τον χώρο μου να γεμίσω τον χρόνο μου αλλά τίποτα δεν μπορεί να γεμίσει αυτό το κενό στην καρδιά μου". Το ΨΥΧΩΣΗ 4:48, το τελευταίο έργο της ΣΑΡΑ ΚΕΙΝ είναι ένα ψυχολογικό παραλήρημα πριν την αυτοκτονία ή ένας εσωτερικός ποιητικός λόγος τεμαχισμένος σε μία ή περισσότερες εσωτερικές φωνές. Η συγγραφέας προφανώς τοποθετεί αυτό το παραλήρημα στις 4:48 το πρωί, την ώρα που καταγράφονται οι περισσότερες αυτοκτονίες.

Η συγγραφέας έγραψε το έργο το 1998 λίγους μήνες πριν την αυτοκτονία της τον Φεβρουάριο του 1999 στην ψυχιατρική κλινική όπου νοσηλευόταν. Την βρήκαν κρεμασμένη με τα κορδόνια των παπουτσιών της. Το έργο καταγράφει τον εσωτερικό διάλογο ενός ανθρώπου που υποφέρει, άλλοτε κραυγάζοντας και άλλοτε σιωπώντας.
Μέσα από το έργο της αναδύεται ένας άνθρωπος που μπορεί να αγαπήσει, που είναι ικανός να νοιώσει- στο πετσί του τον πόνο και να κραυγάσει στην ύστατη προσπάθεια να τον νικήσει. Κανείς δεν μπορεί να πληγεί τόσο βαθιά εάν δεν διαθέτει ο ίδιος μεγάλο βάθος.. Το κείμενο του έργου μας δημιουργεί την ατμόσφαιρα ενός ψυχιατρείου στο οποίο βρίσκεται η ηρωίδα-μεταφορικά είτε κυριολεκτικά. Από τους μονολόγους του γίνεται φανερό πως το πρόσωπο πιστεύει πως το πνεύμα του βρίσκεται μακριά από το σώμα του. Το χριστιανικό στοιχείο είναι τόσο έντονο στο έργο που εύλογα προκύπτει το ενδεχόμενο η χριστιανική ενοχή να αποτελεί την αιτία για την απέχθεια του σώματος..

Η Σάρα Κέιν γεννήθηκε στην Αγγλία το 1971 και η θεατρική της δραστηριότητα ήταν έντονη και ακραία αν και πολύ σύντομη αφού στα 28 της έθεσε τέρμα στην ζωή της. Η ίδια πίστευε ότι έκανε βιωματικό θέατρο και έλεγε πως προτιμά να ριψοκινδυνέψει τις πιο βίαιες αντιδράσεις και άμυνες εκ μέρους των θεατών παρά να ανήκει σε μια κοινωνία που είχε ήδη αυτοκτονήσει! Μαζί με άλλους ομότεχνούς της άνοιξε τον δρόμο για μια νέα δραματουργική έκφραση εισάγοντας το λεγόμενο "ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΘΕΑΤΡΟ": "τρίβω στα μούτρα σας τον κόσμο που μου κληροδοτήσατε". Το έργο της όπως ήταν φυσικό πολεμήθηκε από τους σύγχρονους της κριτικούς και προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις, σε πολλές περιπτώσεις οργή και οξύτατη κριτική.

Η συγγραφέας δεν αποδέχεται τους χαρακτηρισμούς που της προσδίδουν, της καταθλιπτικής και σοκαριστικής συγγραφέως! Λέει: "δεν θεωρώ τα έργα μου καταθλιπτικά, ούτε πιστεύω ότι τους λείπει η ελπίδα".

“Δεν είναι ότι δεν ξέρουμε, αλλά ότι δεν νοιώθουμε”.
Τα έργα της Σάρα Κέιν "Ψύχωση 4:48" και "Καθαροί πια" παίζονται αδιάκοπα στα ευρωπαϊκά θέατρα και προκαλούν πάντα το ενδιαφέρον κοινού και κριτικών αφού επιδέχονται ποικίλες προσεγγίσεις ενώ σε πολλές περιπτώσεις τολμηρών και ρεαλιστικών απεικονίσεων, το κοινό αμήχανο παρακολουθεί είτε αμήχανο αποχωρεί.