Αντώνης Καρατζιάς - 7 χρόνια και κάτι

Ο Αντώνης Καρατζιάς σας προσκαλεί στη 2η Ατομική Έκθεση Ζωγραφικής του με τίτλο «7 χρόνια και κάτι».

Το συνολικό έργο του καλλιτέχνη δεν είναι παρά η αποτύπωση του ιδεολογικού του κόσμου. Χρησιμοποιώντας αντικειμενικές μορφές ή πράγματα από το φυσικό κόσμο αυτονομεί τη σχέση του με την εικόνα την οποία και θα αποτυπώσει τελικά στον πίνακα εξπρεσιονιστικά. Αξιοποιεί ποικιλία μορφοπλαστικών μέσων (χρώμα και υλικά) για να μετασχηματίσει τη φυσική οπτική ή και να την αγνοήσει (με αφαίρεση) με κοινό παρονομαστή τον προσωπικό ψυχισμό του αλλά και μια εσωτερική αναζήτηση που ενώ ενέχει τον υποκειμενισμό συγχρόνως προσπαθεί να τον υπερβεί.

Ο ζωγράφος γνωρίζει πολύ καλά πως υπάρχουν νησίδες ιδεών όπου ο άνθρωπος θα πιαστεί για να επιπλεύσει στο μεταβαλλόμενο ρεύμα της ζωής. Ωστόσο η προειδοποίηση του Ηράκλειτου συντροφεύει την καλλιτεχνική του αναζήτηση: «Δεν μπορεί να λουστεί κανείς δυο φορές στο ίδιο ποτάμι.» Έτσι, θα κινηθεί ανάμεσα σε δυϊσμούς όπως «αλλαγή και στατικότητα», «φύση και νους», «σώμα και πνεύμα», «αίσθημα και λογική» «αρχή και τέλος», «ορατό και αόρατο» κ.ο.κ. Η αίσθηση που αφήνει το έργο του είναι πως η Τέχνη λειτουργεί σαν προσπάθεια για την κατανόηση του κόσμου και την έκφρασή του, όμως η μεγαλύτερη ίσως ανάγκη γι’ αυτήν είναι ο ίμερος της συνένωσης με την αέναη αλλαγή του κόσμου ή μια έσχατη στάση άμυνας ενάντια στη φθορά του.

Ίσως γι’ αυτό η αφαίρεση που συνεπάγεται την απομάκρυνση από τον αισθητό κόσμο και την αναπαράστασή του στη ζωγραφική επιφάνεια, δεν είναι τόσο έντονη στις προσωπογραφίες του καλλιτέχνη στις οποίες διατηρεί πιο πολλά εικονιστικά στοιχεία, για να αφηγηθεί ιστορίες πίσω από το φευγαλέο της έκφρασης με μια διάθεση «προστασίας» του ανθρώπινου προσώπου από τη φθορά ή την απώλεια... Κυριαρχεί στις προσωπογραφίες του η γυναίκα, στην έκφραση της οποίας συχνά αποδίδονται εγκλωβισμένα συναισθήματα που γυρεύουν το μάτι του θεατή για να εξωτερικευθούν. Το συναίσθημα της απομόνωσης γυρεύει διέξοδο δίνοντας έτσι κάθε φορά στην γυναίκα έναν θεατή/ακροατή για ν’ αφηγηθεί με το βλέμμα, το χαμόγελο ή τη στάση της, μια ιστορία με συμβολικές προεκτάσεις. Σε όλες τις περιπτώσεις πάντως η γυναίκα δεν είναι τραγική αφού αρνείται την απάθεια.

Προσωπογραφίες υπάρχουν όμως και σε πιο αφαιρετική μορφή, φιγούρες-σύμβολα επέκεινα του χρόνου, είδωλα από το παρελθόν που ανακαλούνται για να σμίξουν με το σήμερα. Στη πορεία του ο Αντώνης Καρατζιάς, ως άνθρωπος και καλλιτέχνης, βιώνει το ταξίδι προς την ‘Ιθάκη’ ανατρέχοντας στο παρελθόν αλλά όχι σαν νοσταλγός του. Η αναζήτηση είναι αίτημα γνωστικό. Μια επίγνωση εν τούτοις που αρνείται την απόγνωση, εξ ου και ο καλλιτέχνης με το χρώμα την αίρει συνεχώς, ζητώντας στην παλέτα τόνους μιας πείσμονος ευεξίας. Είναι στάση ζωής η χειραγώγηση του φόβου όπως και φιλοσοφία του ότι κάποια πράγματα υφίστανται μόνο μέσα στο μυαλό μας, «δόγματα» και όχι «πράγματα». Οι στίχοι του αγαπημένου του ποιητή, Καβάφη, τον έχουν σημαδέψει «Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου».

Το εικαστικό καράβι του ζωγράφου, ωστόσο, διασχίζει πολλές θάλασσες τεχνοτροπίας κι επισκέπτεται πολλά λιμάνια τεχνικής. Κάποια από τα έργα δεν σχετίζονται άμεσα μεταξύ τους σε ό,τι αφορά την τεχνική ή ακόμα και την αισθητική τους, όπως για παράδειγμα υπάρχουν έργα με την μέθοδο dripping, μια πολύ ιδιαίτερη ζωγραφική τεχνική (την οποία κυρίως ανέπτυξε ο Jackson Pollock) όπου ο σχεδόν τυχαίος τρόπος που στάζει η μπογιά στον καμβά είναι ένας από τους αυτοσχεδιαστικούς τρόπους του καλλιτέχνη για να εκφραστεί σε πιο ελεύθερη φόρμα. Ο Καρατζιάς είναι αφηρημένος εξπρεσιονιστής αλλά έργα του ανακαλούν τόσο τη Ζωγραφική της Δράσης όσο και τη Ζωγραφική του Χρωματικού Πεδίου. Το σίγουρο είναι πως δεν τον ενδιαφέρει η απλή απεικόνιση ούτε η δια της απεικόνισης έκφρασις των συναισθημάτων του στον καμβά αλλά η «διαδραμάτιση» για να μπορέσει να εξωτερικευθεί μια άλλη εσωτερική φωνή που θα τροφοδοτεί το έργο με ψυχική ένταση αλλά και υποβολή ερωτημάτων ώστε το αποτέλεσμα να είναι μια συνεχής ανασκευή, ένα αέναο γίγνεσθαι...

Στην έκθεση αυτή ο επισκέπτης θα διαλεχθεί με έργα ζωντανά, αποκαλυπτικά και εκρηκτικά που ενώ του δίνουν την ευκαιρία για έναν υπέροχο εικαστικό περίπατο γεμάτο χρώμα και κίνηση, του υποβάλλουν και ερωτήματα και δονήσεις που θα τον εκτοξεύσουν σε άλλους χώρους και χρόνους για ένα ταξίδι ενορατικό, υπεράνω του δεδομένου περιβάλλοντος κόσμου.

Τα εγκαίνια θα γίνουν από τον αξιότιμο Δήμαρχο Στροβόλου, κ. Σάββα Ηλιοφώτου, στις 26 Νοεμβρίου ημέρα Παρασκευή στις 07.00 μ.μ. στον εκθεσιακό χώρο Σπηλιών του Πάρκου Ακροπόλεως.

Ώρες Λειτουργίας
10:00 – 13:00 & 16:30 – 21:00