Βάκχες του Ευριπίδη

Με το μυστηριακό και αρχέγονο, μακρινό όσο και ο μύθος που το γέννησε, έργο του Ευριπίδη Βάκχες, ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου υποδέχεται το καλοκαίρι. Από τις αρτιότερες και πολυσυζητη­μένες τραγωδίες του Ευριπίδη, οι Βάκχες θα παρουσιάζονται από τις 22 Ιουνίου, σε σκηνοθεσία Paolo Baiocco και σε μουσική Αλκίνοου Ιωαννίδη.

Μια τραγωδία στην οποία συναντιόνται ο μύθος και η ιστορία με υπόβαθρο την ποιητική αναγωγή. Ένα έργο που παρουσιάζει με όλη την πρωτογενή μορφή τη λατρεία του Διονύσου, απ’ όπου γεννήθηκε το αρχαίο Ελληνικό δράμα. Στις Βάκχες συνυπάρχουν το τραγικό, το δραματικό και το θεατρικό στοιχείο. Είναι το μοναδικό έργο της αρχαίας δραματουργίας, όπου ο Διόνυσος πρωταγωνιστεί ως ανθρωποποιημένος θεός, εισχωρώντας ως μια νέα δύναμη για να επιβάλει τη δική του λατρεία.

Ο Διόνυσος, γιος του Δία και της κόρης του Κάδμου Σεμέλης, φτάνει στη Θήβα με μορφή ανθρώπου, ως ξένος, για να επιβάλει τη λατρεία του. Οι κόρες του Κάδμου αμφισβητούν τη θεϊκή του καταγωγή και οιστρηλατούνται από το θεό, μαζί με όλο το θηλυκό πληθυσμό των Θηβών, και ως Μαινάδες μαζί με τις Βάκχες, τις ακόλουθες και πιστές του Διονύσου, περιπλανώνται στον Κιθαιρώνα. Ο Πενθέας, γιος της Αγαύης και βασιλιάς της Θήβας, ιδιαίτερος πολέμιος της νέας θρησκείας, αποφασίζει να στραφεί ενάντια στις Μαινάδες, παρά τις συμβουλές του Τειρεσία. Συλλαμβάνει τον ξένο (Διόνυσο), τον οποίο και θεωρεί υπαίτιο. Ο Διόνυσος δραπετεύει από τα δεσμά, με σεισμό καταστρέφει το παλάτι, εξευτελίζει τον Πενθέα για τις ενέργειές του και τελικώς τον πείθει να μεταμφιεστεί σε Μαινάδα και να κατασκοπεύσει τις Θηβαίες στον Κιθαιρώνα.

Φτάνοντας στο βουνό, οι Μαινάδες και πρώτη η μητέρα του ορμούν και τον διαμελίζουν. Η Αγαύη επιστρέφει θριαμβευτικά στην πόλη κρατώντας σε θύρσο το κεφάλι του Πενθέα, θεωρώντας το ως κεφάλι λιονταριού. Ο Κάδμος, αφού πληροφορείται το γεγονός, ανεβαίνει στον Κιθαιρώνα, συλλέγει τα κομμάτια του άψυχου κορμιού και τα μεταφέρει στην πόλη. Μπροστά στο φρικιαστικό θέαμα προσπαθεί να συνεφέρει την Αγαύη και να την κάνει να συνειδητοποιήσει τι έχει διαπράξει.

Στην έξοδο, ο Διόνυσος, με τη θεϊκή του υπόσταση, διώχνει στην εξορία την Αγαύη και τις αδερφές της, υπόσχεται στον Κάδμο ανάπαυση στο νησί των Μακάρων μαζί με τη γυναίκα του και εδραιώνει τη θρησκεία του.

Η ευριπίδεια αυτή τραγωδία γράφτηκε το 407 π.Χ., όταν ο ποιητής βρισκόταν στην Πέλλα της Μακεδονίας, στην αυλή του βασιλιά Αρχέλαου και σκηνοθετήθηκε από το γιο του το 405 π.Χ. στην Αθήνα. Η τραγωδία αυτή διδάχθηκε μετά τον θάνατο του Ευριπίδη.

Μετάφραση: Γιώργος Χειμωνάς
Σκηνοθεσία/Σκηνικά: Paolo Baiocco
Κοστούμια: Βαλεντίνος Ιωσήφ
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Χορογραφίες: Carlo Ciuffo
Μουσική Διδασκαλία: Μάρω Σκορδή
Σχεδιασμός Φωτισμών: Γιώργος Κουκουμάς, Σταύρος Τάρταρης
Κατασκευή γλυπτής μάσκας: Βαλεντίνος Ιωσήφ

Ερμηνεύουν (με σειρά εμφάνισης):
Διόνυσος: Νεοκλής Νεοκλέους, Σεμέλη: Μαρία Παπαϊωάννου, Τειρεσίας: Ανδρέας Τσουρής, Κάδμος: Σταύρος Λούρας, Πενθέας: Ανδρέας Τσέλεπος, Δούλος: Μιχάλης Μουστάκας, Άγγελοι: Διομήδης Κουφτερός, Νεκτάριος Θεοδώρου, Χάρης Κκολός, Άλλος Άγγελος: Θανάσης Δρακόπουλος, Αγαύη: Αννίτα Σαντοριναίου

Βάκχες: Έλενα Ευσταθίου, Μυρτώ Κουγιάλη, Ζωή Κυπριανού, Ερμίνα Κυριαζή, Μάρα Κωνσταντίνου, Κατερίνα Λούρα, Λέα Μαλένη, Νιόβη Χαραλάμπους, Θέα Χριστοδουλίδου, Άννα Γιαγκιώζη, Χριστιάνα Λάρκου, Σεμέλη Οικονόμου, Άννα Παπαγεωργίου, Κύνθια Παυλίδου