Μαύρες Ατόλες - Tom Dale

Το Δημοτικό Κέντρο Τεχνών Λευκωσίας, Συνεργασία: Ίδρυμα Πιερίδη (NiMAC) οργανώνει και παρουσιάζει την έκθεση Black Atolls / Μαύρες Ατόλες του Βρετανού καλλιτέχνη Tom Dale. Η έκθεση αποτελεί το προϊόν της μακρόχρονης και στενής συνεργασίας του καλλιτέχνη με το Κέντρο Τεχνών, είτε ως φιλοξενούμενος καλλιτέχνης στο πρόγραμμα Residency του Κέντρου, είτε συμμετέχοντας σε εκθέσεις του NiΜΑC [Body Works (2004), Terra Mediterranea In Crisis (2012), Other Indications (2013-2014)].

Για την έκθεση Black Atolls/Μαύρες Ατόλες, ο Dale δημιουργεί ένα φιλόδοξο και πολυδιάστατο έργο ειδικά για το NiMAC. Η έκθεση θα παρουσιασθεί από τις 4 Νοεμβρίου 2015 μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου 2016.

Χωρίς να τον πτοεί καθόλου το μέγεθος ή το υλικό, ο Dale χρησιμοποιεί χωρίς κανένα δισταγμό ή προβληματισμό τον ουρανό ως ένα found object (έτοιμο αντικείμενο). Μέσα από ένα μείγμα γλυπτικής, performance και ταινιών, θα αξιοποιήσει πλήρως τις αίθουσες του Δημοτικού Κέντρου Τεχνών για να δημιουργήσει μια «ασεβή», όπως δηλώνει ο ίδιος, εξέταση τόσο των προσωπικών όσο και των πολιτικών μορφών έκφρασης, αναζητώντας τρόπους για να διαπραγματευτεί αυτή τη μερικές φορές μάταιη αναζήτηση νοήματος.Βασικό στοιχείο της έκθεσης θα είναι ένα σημαντικό σύνολο νέων έργων που θα καταλαμβάνουν τον κεντρικό εκθεσιακό χώρο του Κέντρου. Μια σειρά από «ατόλες» ή γλυπτικά ταμπλό, που χρησιμοποιούν χαλιά, τα οποία προέρχονται από εγκαταλελειμμένους ή καταδικασμένους σε αχρηστία εσωτερικούς χώρους, θα ορθώνονται από το πάτωμα ή θα εκτείνονται από τους τοίχους.

Κάνοντας τομές στα χαλιά αυτά, ο καλλιτέχνης δημιουργεί ανοίγματα που λειτουργούν ως πύλες σε περιττούς προορισμούς, αδιέξοδα για ελπίδες και προσδοκίες. Για τον Dale, είναι αντικείμενα που “προβληματίζουν” εικόνες, επισημαίνοντας τον τρόπο με τον οποίο πολύ γρήγορα οι εικόνες γίνονται ο ορισμός ενός αντικειμένου ή μιας εμπειρίας, αλλά και μια μάσκα για αυτό. Παίρνοντας αφορμή από την προηγούμενη σειρά ψηφιακών εικόνων με τίτλο «Vision Machines», του 2010, ο Dale εφαρμόζει τη λογική των ψηφιακών εικόνων σε αυτά τα αντικείμενα για να δώσει νόημα στη μεταβαλλόμενη δυναμική μεταξύ εσωτερικού/εξωτερικού χώρου. Αυτό το βλέπει ως κάτι που επιβεβαιώνεται από τις επιπτώσεις του ψηφιακού και εικονικού χώρου και της έμμεσης πολιτικής στον χώρο αυτό.

Κεντρικό σημείο της έκθεσης θα είναι το έργο Terminal Blue, που αποτελείται από ένα πανό δεμένο στην ουρά ενός αεροπλάνου που κυματίζει στον ουρανό και το οποίο έχει τη μορφή ενός γιγαντιαίου χρωματολογίου που δείχνει λεπτομερώς τη μετάβαση από το σκούρο μπλε στο ανοιχτό μπλε. Ένα αντίγραφο του χρωματολογίου, καθώς και οι εμπορικές ονομασίες των χρωμάτων, θα δημοσιευτούν στον τοπικό Τύπο. Καθώς θα βλέπουν το γιγάντιο χρωματολόγιο στον ουρανό μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, οι κάτοικοι της πόλης θα έχουν την ευκαιρία να συγκρίνουν το χρώμα του ουρανού με το χρωματολόγιο και να προτείνουν τις δικές τους ονομασίες για το χρώμα του ουρανού την ημέρα εκείνη χρησιμοποιώντας ένα κενό χρωματολόγιο που θα είναι τυπωμένο δίπλα από το χρωματολόγιο του καλλιτέχνη. Ακριβώς όπως ο ουρανός και το άπειρο γίνονται, μέσα από τις δυνατότητες της γλώσσας, κάτι απτό για τον Dale, έτσι και τα βάθη της θάλασσας γίνονται δοχείο για το απατηλό.

Το «A cage for Voices», μια νέα κινηματογραφική δουλειά, που γυρίστηκε υποβρυχίως στη Σμύρνη της Τουρκίας, μπορεί να θεωρηθεί εξίσου έργο ήχου και ταινία. Εξαϋλωμένες φωνές αφηγούνται την αργή πτώση βράχων που ρίχνονται στη θάλασσα, καθώς από πάνω διέρχονται βάρκες. Βλέποντάς το παράλληλα με ένα νέο έργο ήχου, το «The Vanishing Mediator», που αποτελείται από ηχογραφήσεις συγκεντρωμένου πλήθους και ακροατηρίων, γρήγορα γίνεται εμφανές ότι αυτό που ο Dale είναι πρόθυμος να εξετάσει στα πλαίσια αυτής της έκθεσης είναι το πώς και πού θα βρούμε μια φωνή να εκφράσουμε τις ιδέες που μας αντιπροσωπεύουν και μας προσδιορίζουν ως ομάδες και ως άτομα.

Σύμφωνα με τον διευθυντή του NiMAC, Γιάννη Τουμαζή, «η έρευνα του Dale εστιάζει στο κατά πόσον αποδείξεις αυτών των νεφελωμάτων και του απροσδιόριστου χώρου συναλλαγής, όπου σημάδια, σύμβολα, εικόνες και αποσπασματικές πληροφορίες, εμπλέκονται και αναμιγνύονται ελεύθερα, εκδηλώνονται τόσο στο Ηνωμένο Βασίλειο όσο και στην Κύπρο. Λαμβάνοντας ως αφετηρία τα σύγχρονα ανθρώπινα κατασκευάσματα-ερείπια –τις σύγχρονες εγκαταλελειμμένες αρχιτεκτονικές κατασκευές– που βρίσκονται διάσπαρτα σε όλο τον κυπριακό χώρο, η έρευνα επιδιώκει να καταγράψει και να παρουσιάσει τους τρόπους με τους οποίους είναι δυνατόν να ζήσει κανείς σε αυτόν τον αφηρημένο χώρο σε καθημερινό επίπεδο και να διαπραγματευτεί με αυτόν.»

Η έκθεση Black Attols θα συνοδεύεται από μια πλήρως εικονογραφημένη έκδοση, με τίτλο «Volatile Structures», που εκδίδεται από κοινού με την John Hansard Gallery στο Σαουθάμπτον. Παρουσιάζει κείμενα του συγγραφέα Brian Dillon, επιμελητή της πρόσφατης έκθεσης Ruin Lust στην πινακοθήκη Tate Britain, του Jon Wood, ερευνητή επιμελητή στο Ινστιτούτο Henry Moore, και της επιμελήτριας και κριτικού Jennifer Thatcher.

Την έκθεση στηρίζουν οι Πολιτιστικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού.

BIOΓΡΑΦΙΚΟ:
Ο Tom Dale γεννήθηκε στο Kendal του Ηνωμένου Βασιλείου το 1974. Ζει και εργάζεται στο Λονδίνο.Επιλεγμένες ατομικές εκθέσεις, μεταξύ άλλων: Volatile Structures, K2, Σμύρνη (2015); Terminal Blue, John Hansard Gallery, Σαουθάμπτον (2014); Department of the Interior, Copperfield Gallery, Λονδίνο (2014); Zero is Immense, Aid & Abet, Κέιμπριτζ (2013); Formal Pleasure, CAN, Neuchatel, Ελβετία (2012); Memorial Drag Strip, Poppy Sebire Gallery, Λονδίνο (2011); Six Flags, Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης, Βαρσοβία (2008); Invertebration, The Collective, Εδιμβούργο (2002). Επιλεγμένες ομαδικές εκθέσεις, μεταξύ άλλων: Trio Biennial, Ρίο ντε Τζανέιρο, Βραζιλία (2015); Bruges Triennial, Βέλγιο (2015); Take You There Radio, Magasin Centre National d’Art Contemporain, Γκρενόμπλ, Γαλλία (2015); L’Hospice des Mille-Cuisses, CAN, Neuchatel, Ελβετία (2015); Curator's Egg Altera Pars, Anthony Reynolds Gallery, Λονδίνο (2012), The Art of the Pop Video, Μουσείο Εφαρμοσμένων Τεχνών, Κολωνία (2011); Videonale 12, Gallery of Modern Art, Γλασκώβη (2010) και Kunstmuseum, Βόννη (2009); Deceitful Moon, Hayward Gallery, Λονδίνο (2009); Reckless Behavior, Getty Museum, Λος Άντζελες (2006).

NiMAC: Δημοτικό Κέντρο Τεχνών Λευκωσίας-Συνεργασία: Ίδρυμα Πιερίδη [Παλιά Ηλεκτρική]

Παλιάς Ηλεκτρικής 19, 1016 Λευκωσία, T: 22797400, [email protected], www.nimac.org.cy

Εγκαίνια στις 4 Νοεμβρίου στις 20:00

Ώρες Λειτουργίας
Τρίτη – Σάββατο: 10:00-21:00
Κυριακή – Δευτέρα: κλειστά