Συναυλία Μουσικής Δωματίου

Η επόμενη συναυλία μουσικής δωματίου με μουσικούς της Συμφωνικής Ορχήστρας Κύπρου θα δοθεί το Σάββατο 20 Απριλίου 2013. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει έργα των Benjamin Britten, Tomaso Albioni, Άγι Ιωννίδη, Aaron Coplant και Antonio Vivaldi. Οι μουσικοί είναι οι Gareth Griffiths (τρομπέτα), Έλενα Μιτέλλα-Βιολάρη (πιάνο), Laura Rodgers-Griffiths, David Perpiñan Sanchis (όμποε)

Η συναυλία θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 20 Απριλίου στις 5 το απόγευμα, στο Θέατρο Παλλάς, Πύλη Πάφου, Λευκωσία. Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να τηλεφωνείτε στο 22 463144 ή να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.cyso.org.cy

Ο Benjamin Britten (1913–1976) συνέθεσε το Σάλπισμα για το St Edmundsbury για τρεις τρομπέτες για μια «Παρέλαση της Magna Carta» στον περίβολο του καθεδρικού ναού St Edmundsbury στο St. Bury το 1959. Σε αυτό το κομμάτι o Britten χρησιμοποιεί μόνο τους τόνους που βρίσκονται στις τρεις διαφορετικές αρμονικές σειρές με κέντρο τους φθόγγους Φα, Ντο και Ρε. Οι σαλπιγκτές έχουν οδηγία να σταθούν όσο το δυνατό πιο μακριά ο ένας από τον άλλο, δημιουργώντας έτσι ένα τρισδιάστατο ηχητικό πλέγμα. Κάθε τρομπέτα παρουσιάζει με τη σειρά της ένα διαφορετικό στιλιστικά υλικό σε μια από τις τρεις σειρές, και ακολούθως το επαναλαμβάνουν ταυτόχρονα. Αρχικά, αυτό φαίνεται να δημιουργεί χάος, αλλά σταδιακά αυτό το χάος μετατρέπεται σε ενότητα.
Το Κονστέρτο σε Φα του Βενετού Tomaso Albinoni (1671–1751) ανήκει σε μια σειρά από δώδεκα κοντσέρτα που εκδόθηκαν ως έργο 9 το 1722 με τον τίτλο Concerti a Cinque. Σε αυτά τα απαιτητικά έργα, ο Albinoni εισαγάγει χαρακτηριστικά διαφόρων ευρωπαϊκών εθνικών μουσικών στιλ της εποχής, καθώς και μουσικές αλληγορίες. Το Κοντσέρτο αρ. 3 απεικονίζει μουσικά την ευγενή ζωή. Το Adagio είναι ένα siciliano, ενώ το φινάλε είναι μια Τζίγκ σε ύφος κυνηγιού (alla caccia).

Το 1939, ο σκηνοθέτης Harold Clurman ζήτησε από τον Aaron Copland (1900–1990) να γράψει σκηνική μουσική για το θεατρικό του Irwin Shaw Ήσυχη Πόλη που ανεβάστηκε στην Νέα Υόρκη στο Group Theatre. Το θεατρικό είναι «μια ρεαλιστική φαντασία που αφορά τις νυκτερινές σκέψεις πολλών διαφορετικών ειδών ανθρώπων σε μια μεγάλη πόλη» και επικεντρώνεται σε ένα μοναχικό εβραιόπουλο, το οποίο εκφράζει τη θλίψη και την απομόνωση του δια μέσου της τζαζ τρομπέτας του. Το 1941, ο Copland αναδιατύπωσε το υλικό του θεατρικού σε ένα ατμοσφαιρικό και σύγχρονο διπλό κοντσέρτο με μελαγχολικό και ελεγειακό χαρακτήρα.

Το πρωτόλειο αυτό έργο γράφτηκε το 1978 ως μια προσπάθεια καθαρώς γραμμικής σύνθεσης, χωρίς αναφορά σε αρμονικές σχέσεις. Η Σονάτα για σόλο όμποε είναι σε μιά συνεχή κίνηση, πράγμα που πιθανόν να αντικρούει τον τίτλο «σονάτα». Εν τούτοις, στοιχεία της μορφής σονάτα, όπως π.χ. ανάπτυξη και επανέκθεση βασικών ιδεών, συνδυάζονται με χαρακτηριστικά άλλων κινήσεων της παραδοσιακής σονάτας, δηλ. αργής κίνησης και σκέρτζο. Το κομμάτι είναι αφιερωμένο στην Καναδέζα ομποΐστρια Margaret Shabas, η οποία έδωσε την πρώτη εκτέλεσή του στο British Music Information Centre.

Ο επίσης Βενετός Antonio Vivaldi (1678–1741) έχει γράψει περισσότερα από 500 κοντσέρτα για ένα και περισσότερους σολίστες, το νωρίτερο εκ των οποίων χρονολογείται από το 1709. Τα Κοντσέρτα του ήταν διεθνώς σεβαστά, ιδίως στη Γερμανία (ο Μπαχ είχε μεταγράψει μερικά για το αψίχορδο). Ο Vivaldi τυποποίησε τις κινήσεις του κοντσέρτου σε τρεις, και ήταν ένας από τους πρώτους, αν όχι ο πρώτος, ο οποίος χρησιμοποιεί τα λεγόμενα ritornello (ρεφρέν). Το Κοντσέρτο σε Ρε είναι ένα από σαράντα κοντσέρτα για δύο σολίστ και ορχήστρα εγχόρδων.