Deepti Barth - Transgression

Η Deepti Barth παρουσιάζει στο Φυτώριο Εικαστικής Καλλιέργειας και στο the Office, παράλληλα, τη σειρά φωτογραφιών και video που φέρουν τον τίτλο TRASNSGRESSION. Το εγχείρημα επικεντρώνει την προβληματική του στη
συνθήκη του περιορισμού.

Το υλικό έχει τραβηχτεί το Νοέμβρη του 2012 στον κλειστό μετά την εισβολή του 1974 Διεθνή Αερολιμένα Λευκωσίας (ΝΙC). Ο φακός καταγράφει την κίνηση ενός Ελληνοκύπριου παραπληγικού στο χώρο του αεροδρομίου, μια περιοχή εντός της νεκρής ζώνης που ελέγχεται από την ειρηνευτική αποστολή των Ηνωμένων Εθνών. Οι φωτογραφίες και το video αφηγούνται με αποσπασματικό, όχι πάντα γραμμικό τρόπο, την κίνηση του πρωταγωνιστή, η οποία ξεκινά από τον δίαυλο του αεροδρομίου και προχωρά στην αριστερή ράμπα του τερματικού σταθμού.  Στην συνέχεια,  η κλειδωμένη και φραγμένη με συρματοπλέγματα πόρτα εισόδου παραβιάζεται  από τον πρωταγωνιστή και καταγράφεται η πορεία του στους διαδρόμους του κεντρικού κτηρίου για να καταλήξει στην αίθουσα αναμονής των αναχωρήσεων.  Αξίζει να σημειωθεί πως ύστερα από απόφαση της UNFICYP (Ειρηνευτική Δύναμη Ο.Η.Ε. στην Κύπρο) πριν ενάμιση χρόνο η διέλευση σε όλες τις εγκαταστάσεις του αεροδρομίου απαγορεύεται για λόγους ασφαλείας (sic).

Όπως προσεγγίζει το θέμα η Deepti Βarth επιστρατεύει στοιχεία που αλληλεπιδρούν στενά το ένα με το άλλο στο βαθμό που ίσως εντέλει συγχωνεύονται. Με άλλα λόγια, μια σειρά από φυσικά γεγονότα μαζί με συνειδητές επιλογές ενισχύουν την παρουσία του περιορισμού. Για παράδειγμα ο περιορισμός ελεύθερης διέλευσης που υπόκειται ο αερολιμένας - δηλαδή το παρόν πολιτικό-στρατιωτικό status quo της αυστηρά ελεγχόμενης εισόδου - και ο ρεαλισμός της κάμερας της που καταγράφει την κίνηση δίχως επιπρόσθετη επεξεργασία ή παρέμβαση στα χρώματα φωτίζουν με ωμότητα το γεγονός. Ο περιορισμός φτάνει στα άκρα, καθώς ο πρωταγωνιστής φορά ρούχα που εμποδίζουν την κίνηση και υποδήματα, τα οποία είναι βουτηγμένα σε ελαστικό υλικό, με σχήμα ένα κουτί-μπλοκ, που δεν επιτρέπουν καθόλου την κίνηση ενός ατόμου - παραδόξως – όμως, όχι και πάνω στην αναπηρική καρέκλα. Τα κάτω άκρα του όπως και το κλειστό αεροδρόμιο δεν λειτουργούν - κίνηση ωστόσο υπάρχει.

Σε αυτήν την απροσδόκητη κατάσταση, ο πρωταγωνιστής φτάνει κατά ειρωνικό τρόπο στο πλέον κεντρικό σημείο της Κύπρου, το Διεθνή Αερολιμένα Λευκωσίας, ένα κατεξοχήν σύμβολο ελεύθερης διακίνησης για μια ελεύθερη χώρα και βρίσκεται αντιμέτωπος με τις συνέπειες της τρέχουσας πολιτικής κατάστασης, σε ένα καίριο σημείο απολυτής αλήθειας - μέσα στο χώρο αναμονής του αεροδρομίου - γεμάτο από συσσωρευμένα κόπρανα περιστεριών και διαλυμένες καρέκλες - δεν υπάρχει πλέον τίποτα να περιμένει.

H εμπειρία του περιορισμού όσο εντονότερη γίνεται τόσο περισσότερο παραμένει ένα  προσωπικό βίωμα σε  ατομικό ή συλλογικό επίπεδο. Εναπόκειται στον ίδιο τον επισκέπτη πως θα αντιδράσει σε αυτήν την συνθήκη μια και κανείς δεν μπορεί να του υποσχεθεί ότι και η δική του η είσοδος παραμένει εγγυημένα ανεμπόδιστη. Τάσος Α. Γκέκας

Συντελεστές

Πρωταγωνιστής: Χάρης

Ρούχα/Υποδήματα: Carol Christian Poell

Ήχος: Αντώνης Αντωνίου

Τεχνική υποστήριξη: Αντώνης Μηνάς

Ειδική ευχαριστία στον Carol Christian Poell

Ώρες λειτουργίας: από Τρίτη ως Σάββατο 17:00 – 20:00

Εγκαίνια στο Φυτώριο την Πέμπτη 24/10/13, 19:00 

Φυτώριο Εικαστικής Καλλιέργειας, Δημοτικός Κήπος, Νεχρού 2, 1102, Λευκωσία

the Office, Κλεάνθη Χριστοφίδη 32, 1011, Λευκωσία εντός των τειχών

22 681088 [email protected]
99 848495 [email protected]