Does Europe exist?

Στα πλαίσια της Κυπριακής Προεδρίας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου το ίδρυμα ARTos διοργανώνει την έκθεση με τίτλο "Does Europe exist?", η οποία θα πραγματοποιηθεί από 1 - 15 Νοεμβρίου 2012. Η έκθεση αυτή θέτει, μεταξύ άλλων, το ερώτημα κατά πόσο η Ευρώπη ως οντότητα υπάρχει εντός του "γεωγραφικού" της, και όχι μόνο, χώρου.

Πώς βλέπουμε την Ευρώπη μέσα από τα ΜΜΕ; Η πολυπλοκότητα των προβλημάτων και η επικινδυνότητα των καιρών πρέπει να μας οδηγήσουν σε μια επανεκτίμηση της κατάστασης. Ο πολιτισμός μέσα από τους πολίτες που τον παράγουν ή τον καταναλώνουν οφείλει να ακολουθήσει πιο αναγεννησιακές και ανθρωποκεντρικές προσεγγίσεις. Πάνω απ’ όλα όμως να μπορεί να στοχεύσει την κοινωνική σκέψη, μέσα από την αυτογνωσία και έξω από την παθητικότητα που μας διακατέχει. Η συμφιλίωση με την ιστορία μας και η συνύπαρξη με το περιβάλλον και την πολυπολιτισμικότητα θα πρέπει να είναι πια μονόδρομος για μας. Το Κολοσσαίο της αρχαίας Ρώμης δεν πρέπει να αναπαράγεται πια στις flat οθόνες μας.

Η έκθεση "Does Europe exist?" πρωτίστως αναδεικνύει, προκαλεί και προτείνει δράσεις που να στοχεύουν στην αυτογνωσία της Ευρώπης, κριτική στη φλεγόμενη Μ. Ανατολή, στον προβληματισμό της μικρής αλλά σημαντικής Κύπρου ως προκεχωρημένο φυλάκιο της Ευρώπης, στην νοτιοανατολική Μεσόγειο. Η τέχνη δεν μας αφορά πια ως σύστημα, ως παραγωγή ή καλύτερα ως production, αλλά ως λόγος ύπαρξης και ως ξεκάθαρη φωνή που πρέπει να τοποθετείται επί της ουσίας.

Η έκθεση αποτελείται από την έκθεση και συζήτηση στρογγυλής τραπέζης "Citizen Middle East" και την έκθεση "Stitching the Buffer Zone 1: Territories are but fear of space".

Citizen Middle East

Ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο blogger page για τέχνες και πολιτισμό της New York Times, με τίτλο "Does Europe exist?" το Μάιο 2008 του Barry Gewen, συλλογιζόταν αν η Τουρκία θα έπρεπε να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και κατά πόσο η Ευρώπη θα έπρεπε να εξετάσει τις οικονομικές επιπτώσεις, καθώς και τις πολιτισμικές επιδράσεις που θα δημιουργούσε σε μια ήπειρο που φαινομενικά δεν ήταν έτοιμη για την θρησκευτική και κοινωνικο-ανθρωπολογική πολυμορφία.

Αυτή η σκέψη έχει επιτρέψει μια άλλη μεσολάβηση προς το ερώτημα αυτό: Ποιοι πολιτισμοί υπάρχουν μέσα στην Ευρώπη και μέχρι ποιο σημείο η πολυμορφία τους οδηγεί τις εθνικές τους ταυτότητες; Η εξέταση του ρόλου του Ευρωπαϊκού έναντι του εθνικού πολίτη, που μεταναστεύει στην Ευρώπη και παίρνει μαζί του τις δικές του πολιτισμικές αξίες καθώς και να υιοθετεί νέες, δημιουργεί μια νέα αντίληψη για την έννοια "πολιτισμική αλλαγή". Η Ευρώπη είναι το καταφύγιο μεγάλου αριθμού πολιτισμών μεταναστών και εκτοπισμένων, ερχόμενων από τις Αραβικές χώρες, οι οποίοι ακόμη αντιμετωπίζουν τη μοίρα της πολιτικής αφύπνισης σήμερα.

Η πολυμορφία της Ευρώπης σήμερα έχει σημειώσει σημαντική ανάπτυξη σε σχέση με το που ήταν πριν 50 χρόνια. Σε μια εποχή όπου χώρες στην Αφρική και τη Μεσόγειο απελευθερώνονταν από την Ευρωπαϊκή αποικιοκρατία, φάνηκε επίσης πως σήμερα, λόγω πολιτικής μετατόπισης μετα-αποικιοκρατικών χωρών, είχε αλλάξει παγκόσμια την τοπική δυναμική που σχεδιάστηκε ανάμεσα στους πολιτισμούς που μετανάστευσαν και έγιναν μέρος αυτής της "εναλλακτικής" πολιτιστικής ρύθμισης, που θεωρείτο ότι "κερδίζει" μια εθνική ταυτότητα. Ο στόχος τους είναι η δημιουργία και εδραίωση παγκόσμιας συνεργασίας, η προώθηση της ανταλλαγής γνώσης και η στήριξη διεθνούς κινητικότητας ανθρώπων του πολιτιστικού τομέα, θεωρητικών και καλλιτεχνών.

Οι προσκεκλημένοι ομιλητές αναπτύσσουν θέματα που άπτονται: του τοπικού περιβάλλοντος, και της μετανάστευσης πρώτης και δεύτερης γενιάς και της πλήρους ένταξης σε εθνικές πρακτικές/συμπεριφορές του συσχετισμού τους στο πλαίσιο ενός Ευρω-πολιτισμού. Γίνονται αναφορές στη διαφορετικότητα των πολιτισμικών υπαρχόντων τους και στις αξίες οι οποίες δημιουργηθήκαν μέσα από τις επαγγελματικές συμπεριφορές στις τέχνες και τον πολιτισμό από τη χώρα προέλευσης τους. Ίσως η διαφορετικότητα αυτή να είναι η συνέπεια μιας ψηφιακής εποχής η οποία έφερε μια "Ευρώπη" με έναν απίστευτο πλούτο υπόγειων αντιστοιχιών.

Η δράση "Citizen Middle East" αποτελείται από ομαδική έκθεση και από συζήτηση στρογγυλής τραπέζης η οποία θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή, 2 Νοεμβρίου στις 19:00. Την δράση αυτή επιμελείται η Αιγύπτια Aida Eltorie. Ακολουθούν πληροφορίες για τους καλλιτέχνες και ακαδημαϊκούς που συμμετέχουν:

"ART TALK on Bio-Colonialism"
Khaled Ramadan (Βηρυτός - Κοπεγχάγη)
Στα πλαίσια της συζήτησης για τη μετανάστευση, έθνη-κράτη φοβούνται τους δορυφόρους και το διαδίκτυο - με άλλα λόγια, όποιο μέσο διευκολύνει την κατασκευή μιας "εικονικής ταυτότητας" και βοηθώντας την να παραμείνει σε επαφή με τις ρίζες και την προέλευση της. Θα παρουσιάσω τον τρόπο μέσα από τον οποίο οι μετανάστες γίνονται οι "συγγραφείς" της δικής τους ταυτότητας και τη διαδικασία μέσα από την οποία συντάσσουν και ανασυντάσσουν τους εαυτούς τους μέσα από εικονική/προσωπική λογική.

"Η ένταξη συστημάτων γραφής στην εικαστική κουλτούρα"
Haytham Nawar (Κάιρο - Ζυρίχη)
Μπορούμε να βρούμε μια οπτική λύση για να βοηθήσουμε τις κοινωνίες στην ανάπτυξη μιας πολυπολιτισμικής παγκόσμιας κοινωνίας; Πώς μπορούν τα νέα μέσα να εφαρμοστούν μέσω πολύγλωσσου σχεδιασμού για να μειώσουν τις πολιτιστικές αλλά και γλωσσικές επιπτώσεις για τον μετανάστη; Πώς μπορούν οι σχεδιαστές να ευαισθητοποιήσουν για τις πολυπλοκότητες της χρήσης δυο συνυπαρχουσών γλωσσών στον εικαστικό σχεδιασμό;

"Αντιστροφή ρόλων"
Youssef Moscatello (Lecce - Sharjah)
Η προσέγγιση στη δουλειά μου φέρει το στοιχείο της αντιστροφής ρόλων. Η δουλειά μου αφορά κυρίως το πώς αντιλαμβάνονται οι παγκόσμιες κοινωνίες τον ισλαμικό κόσμο, καθώς και εσφαλμένες αντιλήψεις για τον Αραβικό και Ισλαμικό κόσμο, όπου συχνά ο πολιτισμός συγχέεται με την θρησκεία. Η άποψη μου επί αυτών των θεμάτων ενισχύεται από το γεγονός ότι προσηλυτίστηκα στο ισλάμ, από αρχικά ένα ιταλικό χριστιανικό πλαίσιο, και ως εκ τούτου μπορώ να ερμηνεύσω πράγματα με ένα μοναδικό τρόπο.

"Ευρώπη και παραπέρα: Φρούριο ή Παγκόσμια Κοινότητα;"
Ilka Eichkof (Βερολίνο)
Η ρατσιστική πολιτιστικοποίηση μέσα σε Ευρωπαϊκές κοινωνίες "του (Αραβικού/Μουσουλμανικού) Άλλου" είναι ένα θέμα στο οποίο θα αναφερθώ. Η ανακοίνωση της Μέρκελ για την αποτυχία και το θάνατο της πολυπολιτισμικότητας το 2010, η έκκληση του Ντέιβιντ Κάμερον για το τέλος της "παθητικής ανοχής", διάφορες επιθέσεις σε ρομά κοινωνίες σε διάφορες Ευρωπαϊκές χώρες τα τελευταία χρόνια, ή προσωπικότητες όπως η Marine Le Pen ή ο Geert Wilders είναι λίγα από τα παραδείγματα.

"The Magic Show"
aladin (Λονδίνο)
Οι πολλαπλές πρακτικές του aladin περιλαμβάνουν αυτή του επαγγελματία μάγου: είναι ένας ελίτ "Χρυσό Τουρμπάνι", μέλος της μυθικής Ακαδημίας Μαγείας στο Μπανγαλόρ της Ινδίας, έχει εμφανιστεί στην ταινία της Universal Pictures με τίτλο "Magicians" και είναι και στη παγκόσμια συλλογή βιρτουόζων "Book of Cool". Απασχολείται με την κριτική παράβαση των συνόρων μεταξύ πραγματικότητας και ψευδαίσθησης και στο πνεύμα για να μπει η τέχνη σε δράση ("Art into Action"), ο aladin θα πραγματοποιήσει μιας ώρας δημόσια παρέμβαση "Γίνομαι Ευρωπαίος δια μαγείας" ("Becoming European by magic"), θέτοντας ερωτήματα και παίζοντας με ιδέες Εθνοτικών και εθνικών ταυτοτήτων μέσα από το μηχανισμό "Magic Show".
Από "Appearance, Reality and Truth in Magic A personal Memoir... part 1" - aladin, Λονδίνο 2012. Αρχική δημοσίευση στο Performance Research (2008). Volume: 13, Τεύχος: 4, Σελ.: 75-81

Relocated

Αυτό το έργο αποτελεί συλλογισμό θεμάτων εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε αυτή ενωμένη Ευρώπη, η ενότητα φαίνεται να είναι παρούσα μόνο στην εξάλειψη του ατόμου και της ιδιαιτερότητας της κάθε χώρας. Το πορτοκάλι μαζί με την πορτοκαλιά παραπέμπει και είναι μια υπενθύμιση όλων των άλλων αντικειμένων που έχουν προεκταθείς από την Κύπρο στο παρελθόν. Η ιστορία έχει την τάση να επαναλαμβάνεται!

Χρησιμοποιώ το πορτοκάλι μεταφορικά, για έναν κόσμο όπου η μετανάστευση και η παγκοσμιοποίηση, η μετατόπιση και μετεγκατάσταση, συγκρούσεις και διαφωνίες είναι η δεύτερη φύση σε συνδυασμό με την οριοθέτηση εδαφών και του παγκόσμιου παν-υβριδισμού. Το πορτοκάλι χρησιμοποιείται σε αυτό το κομμάτι επίσης σαν έκφραση της προσωρινότητας στο χρόνο και στο χώρο.

Κάποια γεγονότα και παράγοντες
- Η αποικιοκρατία, και ως εκ τούτου η μετατόπιση στην Ευρώπη συνέβη ειδικά από τον 15ο αιώνα και μετά.
- Η Ευρώπη ήταν η κόρη του Αγήνορα στην αρχαία Ελληνική μυθολογία.
- Η Ευρώπη "η σκοτεινή" ή η γη της δύσης του ήλιου.
- (HS) Harmonised Commodity Description System είναι το σύστημα κατάταξης συναλλαγών παγκόσμια, για τη διανομή φρούτων και λαχανικών.
- Σε τέτοιους τάφους, παντού στην Κύπρο, ανασκαφές πραγματοποιήθηκαν κατά τον δέκατο έννατο αιώνα και τα αγαθά απομακρύνθηκαν και μεταφέρθηκαν σε άλλη ήπειρο.
Inês Rolo Amado
© Οκτώβριος 2012

Stitching the Buffer Zone 1: Territories are but fear of space

Η σειρά δράσεων Stitching the Buffer Zone είναι μια συλλογική πρωτοβουλία που στόχο έχει να συγκροτήσει μια ανοιχτή πλατφόρμα διάδρασης και ανταλλαγής απόψεων κι εμπειριών γύρω από το ζήτημα της νεκρής ζώνης στην Κύπρο. Προτείνοντας εκθέσεις, παρουσιάσεις ή/και δημόσιες παρεμβάσεις, στην Κύπρο και αλλού, το Stitching the Buffer Zone ειναι μια διαρκής ανοιχτή πρόσκληση σε καλλιτέχνες, ακτιβιστές, αρχιτέκτονες κι ερευνητές να προβληματοποιήσουν, να κρίνουν και να αναδιατυπώσουν επικρατούσες νόρμες και ιδεολογίες που αφορούν σε αυτή τη λωρίδα χώρου η οποία είναι αποκλεισμένη απο την καθημερινή εμπειρία της κατοίκησης. Οι δράσεις και οι συνεργασίες αυτές σκοπεύουν σε δυνητικές μετατοπίσεις προοπτικής και, επομένως, στην παραγωγή νέων νοημάτων, εμπειριών, σχέσεων και καταστάσεων.

Territories are but fear of space είναι η πρώτη έκθεση που παρουσιάζεται από το Stitching the Buffer Zone. Η έκθεση φέρνει κοντά 4 γυναίκες αρχιτέκτονες. Η έρευνά τους έχει ως κοινό έδαφος την κριτική πεποίθηση πως ιστορίες διαχωρισμού δεν παράγουν παρά επικράτειες αποκλεισμού. Οι προσεγγίσεις τους προτείνουν διαδικασίες μεταμόρφωσης της νεκρής ζώνης από μια τέτοια επικράτεια αποκλεισμού σε χώρο πολλαπλών συναντήσεων.

Με δικά τους λόγια:
Στις "Διεμπειρίες" επιχειρείται η εύρεση στοιχείων παραγωγής χώρου η οποία έχει άμεση σχέση με την ενσωματωμένη χωρική εμπειρία της νεκρής ζώνης. Πρόκειται για την έρευνα του περάσματος από καταστάσεις σε (εν)καταστάσεις με στόχο τον επαναπροσδιορισμό του ορίου. Μέσα από επεμβάσεις - εισχωρήσεις μορφοποιούνται νέες συσχετίσεις χώρων, διαφορετικά στοιχεία αφομοιώνονται και μετασχηματίζονται, οδηγώντας σε μια καινούρια εμπειρία περάσματος.
[Στεφανή Κέση, Γεωργία Φραγκούδη]

Η έρευνα The Stitches - Connecting the "two Nicosias" again προτείνει μια λειτουργική συρραφή με στόχο την ανασύσταση του κομμένου νήματος της πόλης. Ο ήχος γίνεται το εργαλείο μέσα στο αστικό περιβάλλον, προωθώντας την αναζωογόνηση μέσω της συνάντησης. Η δημιουργία κοινής εμπειρίας στοχεύει στην υπέρβαση αυτής της ζώνης απαγόρευσης η οποία παραμένει στο χώρο τόσο ως αστικό κενό όσο και ως κενό στη μνήμη της πόλης. Η έρευνα επιδιώκει να παρακινήσει να συμβούν κι άλλες δράσεις συρραφής.
[Μαρία Κωστή de Castrillo]

Επιδίωξη του The GreenLineScapes Laboratory είναι η εισαγωγή, εντός της φυσικής και ψυχολογικής ουλής της Νεκρής Ζώνης, οικολογιών που στόχο έχουν να την θεραπεύσουν. Εκεί, οι αδάμαστες δυνάμεις της φύσης έχουν δημιουργήσει μια αυθόρμητη διαδικασία επούλωσης. Η έρευνα προτείνει τη δημιουργία μιας όμορφης ουλής μέσα από τη συγκρότηση ενός οικολογικού τοπίου μνήμης.
[Anna Grichting Solder]

Για περισσότερες πληροφορίες για το Stitching the Buffer Zone, παρακαλώ επικοινωνήστε με: [email protected]

Εγκαίνια έκθεσης: Πέμπτη, 1 Νοεμβρίου 2012 στις 20:00
Συζήτηση στρογγυλής τραπέζης "Citizen Middle East": Παρασκευή, 2 Νοεμβρίου 2012 στις 19:00

Ώρες λειτουργίας έκθεσης:
1 - 15 Νοεμβρίου 2012
Δευτέρα - Σάββατο* 10:00 - 13:00 και 16:00 - 20:00
*Το Σάββατο 10 Νοεμβρίου η έκθεση θα είναι ανοικτή μόνο 10:00 - 13:00