Φεύγουσα Κόρη

Το διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, Μια Ψυχή, έδωσε τον απαραίτητο καμβά για να ξετυλιχθεί το νήμα του κύκλου της ζωής μέσα από το νανούρισμα, το παραμύθι, το μοιρολόι της μάνας, της γιαγιάς και της κόρης. Μια καταπληκτική ερμηνεία από την Ρηνιώ Κυριαζή σε σκηνοθεσία Μίρκας Γεμεντζάκη. Στο κλαρίνο ο Μανούσος Πλουμίδης.

Για την ερμηνεία της στην παράσταση αυτή η Ρηνιώ Κυριαζή ήταν υποψήφια για το βραβείο Μελίνα Μερκούρη 2007.

Η παράσταση «Φεύγουσα κόρη» είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας της Μίρκας Γεμεντζάκη με την ηθοποιό Ρηνιώ Κυριαζή. Μέσα από την εξερεύνηση της φωνής, με το μοναδικό τρόπο που προτείνει η Μίρκα Γεμεντζάκη, η Ρηνιώ Κυριαζή ανακάλυψε τη σύνδεσή της με τη μουσική της γλώσσας και των τραγουδιών της Ηπείρου και ξεκίνησε ένα ταξίδι αναζήτησης και καταγραφής υλικού παραμυθιών, αφηγήσεων, τραγουδιών, νανουρισμάτων αλλά κυρίως μοιρολογιών. Μελετώντας την παράδοση του μοιρολογιού δίπλα σε ηπειρώτισσες μοιρολογίστρες που δέχτηκαν να της διδάξουν την τέχνη αυτή ανακάλυψε τη σοφία της αρχέγονης αυτής παράδοσης, ζωντανής ακόμη στη σημερινή Ήπειρο που προσφέρει παρηγοριά καθώς η στιγμή του μεγάλου πόνου μετουσιώνεται, μεταφράζεται σε ποίηση.

Tο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη ‘Μια ψυχή’ έδωσε τον απαραίτητο καμβά για να ξετυλιχθεί το νήμα του κύκλου της ζωής μέσα από το νανούρισμα, το παραμύθι, το μοιρολόι της μάνας, της γιαγιάς και της κόρης. Ο λόγος του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και η αυθεντική διάλεκτος των παραμυθιών υποδηλώνουν μουσικά την έκφρασή τους και οδηγούν τον ηθοποιό στην τέχνη της αφήγησης. Η ποιητικότητα και μουσικότητα αποτελούν κοινά σημεία της λαϊκής μας παράδοσης και της υπέροχης γραφής του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Ξεχασμένοι ήχοι και τρόποι ευελπιστούν να φέρουν τον κάθε θεατή κοντά στο δικό του παρελθόν και τόπο.

Η παράσταση πρωτοπαρουσιάστηκε στην Πάτρα στο θέατρο Λιθογραφείον, όπου δραστηριοποιείται η ομάδα ‘βιομηχανική’, τον Δεκέμβριο του 2005, μεταφέρθηκε στο θέατρο Φούρνος στην Αθήνα και μετά από τη μεγάλη επιτυχία που σημείωσε παίχτηκε μέχρι τον Ιανουάριο του 2007 στο θέατρο του Νέου Κόσμου. Ταξίδεψε στη Θεσσαλονίκη στο πλαίσιο του Φεστιβάλ των Δημητρίων 2006 και στο φεστιβάλ ‘Προτάσεις’ της Πειραματικής σκηνής τέχνης 2012, τη Σκιάθο μετά από πρόσκληση του Μουσείου Παπαδιαμάντη, την Κω, το Ηράκλειο της Κρήτης, τη Μυτιλήνη, τη Μεθώνη και την Κυπαρισσία ,τον Άγιο Στέφανο Αττικής, τα Ιωάννινα, την Πρέβεζα, το Καπέσοβο και το Γρεβενίτι Ζαγορίου, το Μέτσοβο, τα Πράμαντα Τζουμέρκων, τους Γαργαλιάνους και τη Χίο, το Αγρίνιο, τις Σέρρες, τη Λάρισα, την Κέρκυρα και την Καβάλα μετά από πρόσκληση των αντίστοιχων ΔηΠεΘε.

Μια σπάνια θεατρική παράσταση που, αντλώντας από την παράδοση, διακρίθηκε στην Ελλάδα και το εξωτερικό σε φεστιβάλ, μεταξύ των οποίων στο Brave festival του Wroclaw Πολωνίας.