Εικόνες και Όψεις Εναλλακτικού Κινηματογράφου 2010

Ο πειραματισμός στην κινηματογραφική γλώσσα, ο κοινωνικός και υπαρξιακός προβληματισμός και η κριτική προσέγγιση των κατεστημένων μορφών και σχημάτων έκφρασης συναντιώνται κάθε καλοκαίρι στον «άλλο χώρο» του ‘θεάτρου ένα’ μέσα από την εκδήλωση ‘Εικόνες και Όψεις του Εναλλακτικού Κινηματογράφου’.

Το φεστιβάλ «Εικόνες και Όψεις του Εναλλακτικού Κινηματογράφου» προσκαλεί το κοινό να βιώσει μια άλλη, συχνά άγνωστη πλευρά της οπτικοακουστικής δημιουργίας, που υπαιρβαίνει τα παγιωμένα σχήματα κα τις τετριμμένες οπτικές.

Το φεστιβάλ διοργανώνεται από τις Πολιτιστικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού σε συνεργασία με το «θέατρο ένα», την Brave New Culture και άλλους φορείς.

Το πρόγραμμα του φεστιβάλ χαρακτηρίζεται από την πολυμορφία του και ότι ο θεατής έχει την μοναδική ευκαιρία να παρακολουθήσει ταινίες από χώρες και εποχές πολύ διαφορετικές μεταξύ τους αλλά με κοινό στοιχείο τον πειραματισμό και την εξερεύνηση των ορίων της τέχνης του κινηματογράφου. Οι δημιουργοί των ταινιών που προβάλλονται μέσα από το πρόγραμμα του συγκεκριμένου φεστιβάλ, αυτοί οι πειραματιστές και αμφισβητίες της τυποποιημένης αφηγηματικής ταινίας, με το πλούσιο φορμικό τους λεξιλόγιο και θεματολογία αναπτύσσουν τη δική τους οπτική πάνω στον κόσμο και την ανθρώπινη κατάσταση, προσφέροντας στο σύγχρονο άνθρωπο αντισώματα απέναντι στην πνευματική ισοπέδωση.

Το ραγδαία εξελισσόμενο φεστιβάλ του Εναλλακτικού και Αντεργκράουντ Κινηματογράφου ξεκίνησε πριν από εφτά χρόνια με ταινίες των θεμελιωτών του κινηματογράφου (αδελφοί Λουμιέρ, Μελιές, Γκρίφιθ, Πόρτερ), προχώρησε στους σημαντικότερους εκπροσώπους της ρωσικής πρωτοπορίας και της ευρωπαϊκής αβαντγκάρτ, τον ευρωπαϊκό ιμπρεσιονισμό, υπερρεαλισμό και εξπρεσιονισμό, χωρίς όμως να παραβλέπει ακόμη πιο ρηξικέλευθες μορφές κινηματογράφου, όπως το αμερικάνικο αντεργκράουντ, το κίνημα των Λετριστών, το βρετανικό κίνημα ντοκιμαντέρ Free Cinema, το φεμινιστικό ντοκιμαντέρ της Κιμ Λογκινότο, την γερμανική πρωτοπορία, τον σουρεαλιστήν Man Ray, αφιέρωμα στο μεγάλο Ιάπωνα σκηνοθέτη Κέντζι Μιζογκούτσι κ.ά. Στην τελευταία έκδοση του φεστιβάλ το Ιούνιο του 2008 έγινε ένα αναδρομικό αφιέρωμα στον Αρμένιο σκηνοθέτη Artavazd Peleshian, στην παρουσία του ιδίου. Ο Peleshian θεωρείται ίσως ο τελευταίος μεγάλος καινοτόμος στο κινηματογραφικό μοντάζ και το έργο του χαρακτηρίζεται κυρίως από την ιδιότυπη σύνταξη και το ύφος μιας πυκνής, ελλειπτικής αφαιρετικής ποιητικής γραφής.

Το Φεστιβάλ «Εικόνες και Όψεις του Εναλλακτικού Κινηματογράφου» έχει γίνει πια θεσμός και είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στο κινηματογραφόφιλο κοινό, που, χρόνο με το χρόνο στηρίζει την σημαντική αυτή εκδήλωση η οποία προσφέρει την δυνατότητα μιας ευεργετικής επαφής με την κινηματογραφική τέχνη.

Το φετινό φεστιβάλ αποτελείται από τα ακόλουθα προγράμματα:

Ανιές Βαρντά, Τα Μεγάλα-Mικρά της «Αριστερής Όχθης»
Με την ομορφιά της ειλικρίνειας που χαρακτηρίζει την κινηματογραφική της γραφή, το ταλέντο της στην αφήγηση, το παιγνιώδες ύφος της, το ιδιότυπο χιούμορ και την ασίγαστη περιέργειά της, η Ανιές Βαρντά έχει κερδίσει μια ξεχωριστή θέση τόσο στο γαλλικό όσο και στο παγκόσμιο κινηματογραφικό στερέωμα. Η Βαρντά, μια από τις κύριες εκπροσώπους της γαλλικής Νουβέλ Βαγκ, γεννήθηκε το 1928 στις Βρυξέλλες, από πατέρα Έλληνα και μητέρα Γαλλίδα. Μεγάλωσε στη Γαλλία, όπου η οικογένειά της κατέφυγε κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ξεκίνησε την καριέρα της ως φωτογράφος, προτού καταπιαστεί με το ντοκιμαντέρ αλλά και με ταινίες μυθοπλασίας, κινηματογραφικά εγχειρήματα μικρού και μεγάλου μήκους. Δεν δίστασε, επίσης, να μπει στο χώρο των εικαστικών τεχνών με μια σειρά εγκαταστάσεων. Στα 26 της γύρισε την ταινία «La Pointe Courte», μια ταινία πρόδρομο της «Νουβέλ Βαγκ», και στα 30 της την αποκαλούσαν ήδη χαϊδευτικά «Η γιαγιά της Νουβέλ Βαγκ». Πέντε χρόνια πριν από την ΄έκρηξη΄ της «Νουβέλ Βαγκ», η μοναδική αφηγηματική τεχνική της, η χρήση ερασιτεχνών ηθοποιών και εξωτερικών γυρισμάτων αποτέλεσαν μια εμπειρία καθ’ όλα πρωτοποριακή για τα μέχρι τότε κινηματογραφικά δεδομένα, με αποτέλεσμα να την αγκαλιάσει η γαλλική «ιντελιγκέντσια» και να αποτελέσει σημείο αναφοράς του γαλλικού σινεμά.
Το φεστιβάλ παρουσιάζει μια σειρά από μικρού μήκους ταινίες ντοκιμαντέρ της, μερικές από τις οποίες έχουν διακριθεί με σημαντικά διεθνή βραβεία.

Σταύρος Τορνές, Η Tέχνη του μη Eφικτού
Το φεστιβάλ παρουσιάζει τέσσερις από τις σημαντικότερες ταινίες του μεγάλου αυτού Έλληνα δημιουργού. Ο κινηματογράφος του Σταύρου Τόρνε αποτελεί μοναδικό φαινόμενο, τόσο από την άποψη του ύφους και της αισθητικής του πληρότητας, όσο κι από εκείνη των όρων παραγωγής των ταινιών του. Με πραγματικά ελάχιστα μέσα και χωρίς ποτέ να νιώσει την ανάγκη της ορθής κινηματογραφίας, ο Σταύρος Τορνές χάραξε μια ιδιότυπη δημιουργική πορεία που χαρακτηρίζεται από μια εσώτερη δύναμη και απροσδιόριστη χημεία, ικανές να μετατρέπουν την απλή, ακατέργαστη πραγματικότητα σε αληθινή λάμψη και να μετουσιώνουν με τρόπο απλό την πέτρα σε διαμάντι. Πέραν από αληθινός ποιητής, είναι ένας ανορθόδοξος δημιουργός με ανεξάντλητη περιέργεια. Αρθρώνει τους κόσμους της σκέψης και του ονείρου του καταφεύγοντας στο ευτελές και το χονδροκομμένο ή ασχολούμενος με εικόνες για τους πολλούς ασήμαντες, για να τις μετουσιώσει σε κάτι εξωπραγματικό, υπερβατικό και οραματικό. Το μικρό αυτό αφιέρωμα στον κινηματογράφο του Σταύρου Τορνέ είναι η ιδανική αφορμή για το κυπριακό κοινό να γνωρίσει ή/και να επανεκτιμήσει το έργο ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες σκηνοθέτες του ποιητικού κινηματογράφου.

Αφιέρωμα στις ταινίες του κινήματος Fluxus
Στο φεστιβάλ θα παρουσιαστεί μια σειρά από πειραματικές ταινίες μικρού μήκους από καλλιτέχνες που ανήκουν ή έχουν επηρεαστεί από το εικαστικό κίνημα Fluxus. To διεθνές αυτό καλλιτεχνικό κίνημα αναπτύχθηκε κατά τη δεκαετία του 1960 και χαρακτηρίζεται από την ανάμιξη πολλών διαφορετικών μορφών τέχνης, από τις εικαστικές μέχρι τη μουσική και τη λογοτεχνία. Το κίμημα γεννήθηκε στη Γερμανία με επίκεντρο τον Λιθουανό καλλιτέχνη Georges Maciunas, ο οποίος το Σεπτέμβριο του 1962 οργάνωσε μία συναυλία σύγχρονης μουσικής υπό τον γενικό τίτλο Fluxus Internationale Festspiele Neuester Musik. Από τη δεκαετία του ‘60 μέχρι τη δεκαετία του ‘70 οι καλλιτέχνες του Φλούξους παράγουν πλήθος καινοτόμων έργων και οργανώνουν δημόσιες εκδηλώσεις (Fluxus Events), ο αντισυμβατικός χαρακτήρας των οποίων συχνά αποτέλεσε αντικείμενο αρνητικής κριτικής. Στόχος του ανατρεπτικού αυτού κινήματος ήταν να καταργήσει τα στεγανά μεταξύ των τεχνών, να αποδομήσει την έννοια του έργου τέχνης, να ενώσει τέχνη και ζωή. Αναδύθηκε από τις χειρονομίες του Μαρσέλ Ντισάν -κυρίως από τον τρόπο που αξιοποίησε τα εφήμερα αντικείμενα - από τους καλλιτέχνες του νέου ρεαλισμού, τις performances και τα χάπενινγκ. Προέρχεται από τους μουσικούς πειραματισμούς του Τζον Κέιτζ, την επιθετικότητα του Νταντά. Η επαναστατική του διάσταση διακρίνεται διαυγέστερα στη μουσική: Στη θρυλική μουσική σύνθεση 4'33'' του Τζον Κέιτζ για το ανέφικτο της σιωπής και στην πεποίθηση ότι κάθε ήχος είναι μουσική· ακόμα και ο ήχος ενός χαρτιού που σκίζεται ή το να σπρώχνεις ένα τραπέζι στο πάτωμα. Ορισμένοι καλλιτέχνες του κινήματος είναι οι Ναμ Τζουν Πάικ, Τζορτζ Μπρεχτ, Άλεν Μπούκοφ, Γουλφ Βόστελ και Γιόκο Όνο.

Ντέρεκ Τζάρμαν, Tρία Αιρετικά Αριστουργήματα
Ο Ντέρεκ Τζάρμαν (1924-1993) υπήρξε ένας από τους κορυφαίους σκηνοθέτες-δημιουργούς του 20ού αιώνα. Ζωγράφος, σκηνογράφος, συγγραφέας, ακτιβιστής για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων αλλά και, όπως του άρεσε να αυτοαποκαλείται, εμπνευσμένος κηπουρός, ο Τζάρμαν αναγνωρίζεται ως ένας ιδιοφυής σκηνοθέτης, τα έργα του οποίου χαρακτηρίζονται από την τολμηρότητα των θεμάτων τους. Ξεκίνησε ως ζωγράφος και το βάπτισμα του πυρός στον κόσμο του κινηματογράφου το πήρε με τη συνεργασία του με τον Κεν Ράσελ για τα σκηνικά της ταινίας Devils. Η πρώτη αυτή συνεργασία με το τρομερό παιδί του αγγλικού κινηματογράφου υπήρξε καθοριστική στην απόφασή του να μην ενταχθεί στο σύστημα του Χόλιγουντ και της εμπορικής παραγωγής. Σκηνοθετεί, επηρεασμένος υφολογικά από το αμερικανικό underground. Η τέχνη του περιστρέφεται γύρω από την αναζήτηση των υπόγειων σχέσεων του τρίπτυχου σεξουαλικότητα - εγκληματικότητα - τέχνη. Ο Τζάρμαν υπήρξε ένας ιδιότυπος καλλιτέχνης – κινηματογραφιστής, ένας από τους κατεξοχήν πλαστικούς σκηνοθέτες, ο οποίος κατάφερε να περάσει δημιουργικά τα διδάγματα της εμπειρίας του από τη ζωγραφική και τη σκηνογραφία στις ταινίες του. Δούλευε πάντα σε ανεξάρτητες παραγωγές και ήταν ένας από τους καινοτόμους εκφραστές του νέου αγγλικού κινηματογράφου. Διέθετε το προνόμιο των δημιουργών που αναμετρώνται με τα σκοτεινά σημεία του πραγματικού και η τέχνη τους αποκαθαίρεται από όλα τα βάρη της κοινοτοπίας και των κλισέ.

Οι Beat Σκηνοθετούνται, «Ουρλιαχτά στην Οθόνη»
Το φεστιβάλ παρουσιάζει ένα μοναδικό όσο και πρωτότυπο αφιέρωμα σε ταινίες συνδεδεμένες με ένα σημαντικό καλλιτεχνικό κίνημα, αυτό των Μπητ (Beat Generation). Το λογοτεχνικό, κατά κύριο λόγο, αυτό κίνημα έδρασε στην Αμερική τις δεκαετίες του 1950 και 1960. Αν και στην πραγματικότητα αποτέλεσε μια μάλλον ολιγάριθμη ομάδα, η επίδρασή της στην αμερικανική λογοτεχνία και τον αντεργκράουντ κινηματογράφο ήταν αρκετά σημαντική. Ειδικότερα, θεωρείται πως η μπητ λογοτεχνία είχε ουσιαστική επιρροή στα μεταγενέστερα κινήματα των χίπις και του πανκ. «Πατριάρχες» της μπητ γενιάς υπήρξαν οι Τζακ Κέρουακ με το «Στο δρόμο», Άλεν Γκίνσμπεργκ με το «Ουρλιαχτό» και Ουίλιαμ Μπάροουζ με το «Γυμνό γεύμα», τρεις πρωτοπόροι συγγραφείς που τάραξαν τα νερά της αμερικανικής λογοτεχνίας, παρακάμπτοντας τους λογικούς μηχανισμούς για τις ακρότητες της απλότητας και του αυθορμητισμού. Διανοούμενοι αλλά και πολυτεχνίτες, πειραματίστηκαν ωθώντας το μυαλό τους στα άκρα, συναναστράφηκαν με τον υπόκοσμο σοκάροντας την πουριτανική κοινωνία της εποχής τους, τόσο με τη ζωή τους όσο και με τα κείμενα και τις συνεντεύξεις τους.
Λόγω της σύνδεσης του κινήματος με τη λογοτεχνία, στις ταινίες που θα προβληθούν, θα ακουστούν ηχητικά αποσπάσματα από τον Τζακ Κέρουακ, καθώς διαβάζει απόσπασμα από το βιβλίο του On the Road, και τον Allen Ginsburg, καθώς διαβάζει απόσπασμα από το Howl.

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, τα προγράμματα πλαισιώνονται από σύντομες διαλέξεις ειδικών στο κάθε πρόγραμμα. Επίσης, οι εικαστικοί καλλιτέχνες Κωνσταντίνος και Δημήτρης Ταλιώτης έχουν προσκληθεί για να διαμορφώσουν το χώρο των προβολών με τις εικαστικές τους δημιουργίες.

Πρόγραμμα

Όλες οι ταινίες θα προβάλλονται με Ελληνικούς και Aγγλικούς υπότιλους.

.
ΔΕΥΤΕΡΑ 31.05.2010

Ταινία Έναρξης
Damo Suzuki: Αυτοσχεδιασμοί για μια Φωνή, Ένα Ποίημα και μια Τηγανιά Μπάμιες
Σκην.: Αντώνης Μποσκοΐτης
Ελλάδα
2008 / 18’

Ως Φόρος Τιμής στον Ανδρέα Παγουλάτο
Στην παρουσία του Σκηνοθέτη

Agnès Varda
Τα Μεγάλα-Mικρά της «Αριστερής Όχθης»

Ô Saisons, ô Châteaux…
1957 / 21’

Plaisir d’Amour en Iran (Pleasure of Love in Iran)
1976 / 6’

Du Côté de la Côte (Coasting Along the Coast)
1958 / 26’

Εισαγωγή από τη Χριστιάνα Γαλανοπούλου, Ιστορικό τέχνης και Καλλιτεχνική διευθύντρια του MIRfestival

Stavros Tornes
Η Τέχνη του μη-Εφικτού

Coatti
1977 / 76’

Εισαγωγή από τον Σταύρο Καπλανίδη, Σκηνοθέτη

.
ΤΡΙΤΗ 01.06.2010

Fluxus
Fluxus, ή το Σφυροκόπημα με ένα Ανύπαρκτο Σφυρί Πάνω σε ένα Ανύπαρκτο Πίνακα της Yoko Ono

Zen for Film
Σκην.: Nam June Paik
Νότιος Κορέα
1962 / 8’

Invocation of Canyons and Boulders (for Stan Brakhage)
Σκην.: Dick Higgins
U.K.
1966 / 20”

End After 9
Σκην.: George Maciunas
Λιθουανία, ΗΠΑ
1931 / 1’

Disappearing Music for Face
Σκην.: Chieko Shiomi
Ιαπωνία
1966 /12’

Blink
Σκην.: John Cavanaugh
ΗΠΑ
1966 / 3’

Εισαγωγή από την Άντρεα Κωνσταντίνου, Ιστορικό τέχνης

Stavros Tornes
Η Τέχνη του μη-Εφικτού

Αντίο Ανατολή
1976 / 36’

Καρκαλλού
1984 / 83’

Εισαγωγή από τον Σταύρο Καπλανίδη, Σκηνοθέτη

.
ΤΕΤΑΡΤΗ 02.06.2010

Agnès Varda
Τα Μεγάλα-Mικρά της «Αριστερής Όχθης»

Εισαγωγή από τη Χριστιάνα Γαλανοπούλου, Ιστορικό τέχνης και Καλλιτεχνική διευθύντρια του MIRfestival

Stavros Tornes
Η Τέχνη του μη-Εφικτού

Ένας Ερωδίος για τη Γερμανία
1987 / 90’

Εισαγωγή από τον Σταύρο Καπλανίδη, Σκηνοθέτη

.
ΠΕΜΠΤΗ 03.06.2010

Derek Jarman
Τρία Αιρετικά Αριστουργήματα ή η Τέχνη της Πληρότητας μέσα από την Αντισυμβατικότητα

Wittgenstein
1993 / 85’

Εισαγωγή από τον Δρα Γαβριήλ Κουρέα, Ιστορικό τέχνης και τον Rowland Wymer, Ακαδημαϊκό.

Beat Films
Οι Beat Σκηνοθετούνται, «Ουρλιαχτά στην Οθόνη»

The Delirious Beats

Ηχητικό Απόσπασμα
Ο Τζακ Κέρουακ Διαβάζει
10’

Pull My Daisy
Σκην.: Robert Frank and Alfred Leslie
ΗΠΑ
1959 / 28’

Hallelujah The Hills
Σκην.: Adolfos Mekas
ΗΠΑ
1965 / 82’

Εισαγωγή από τους Christopher Zimmermann, επιμελητή του προγράμματος και τον Κώστα Ρεούση, ποιητή.

.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 04.06.2010

Beat Films
Οι Beat Σκηνοθετούνται, «Ουρλιαχτά στην Οθόνη»

Spontaneity, Movement, Flux

Ηχητικό Απόσπασμα
Ο Allen Ginsburg Διαβάζει
Howl
19’

Desistfilm
Σκην.: Stan Brakhage
1954 / 7’

No. 11: Mirror Animations
Σκην.: Harry E. Smith
1957 / 4’

Wheeeeels No. 1
Σκην.: Stan Vanderbeek
1958 / 5’

Bridges-Go-Round
Σκην.: Shirley Clarke
1958 / 7’

Anticipation of the Night
Σκην.: Stan Brakhage
1958 / 40’

Εισαγωγή από τους Christopher Zimmermann, επιμελητή του προγράμματος και τον Κώστα Ρεούση, ποιητή.

Derek Jarman
Τρία Αιρετικά Αριστουργήματα ή η Τέχνη της Πληρότητας μέσα από την Αντισυμβατικότητα

Last of England
1987 / 91’

Εισαγωγή από τον Δρα Γαβριήλ Κουρέα, Ιστορικό τέχνης και τον Rowland Wymer, Ακαδημαϊκό.

.
ΣΑΒΒΑΤΟ 05.06.2010

Beat Films
Οι Beat Σκηνοθετούνται, «Ουρλιαχτά στην Οθόνη»

Phenomenology of the Cut-up

Ηχητικό Απόσπασμα
Τα Ηχητικά Πειράματα του Burroughs και η Τεχνική του ‘cut up’
17’

Antony Balch, William Burroughs, Brion Gysin (1950s – 1960s)
William Buys a Parrot (2’)
Towers Open Fire (10’)
The Cut-ups (18’)
Bill and Tony (5’)

Εισαγωγή από τους Christopher Zimmermann, επιμελητή του προγράμματος και τον Κώστα Ρεούση, ποιητή.

Fluxus
Fluxus, ή το Σφυροκόπημα με ένα Ανύπαρκτο Σφυρί Πάνω σε ένα Ανύπαρκτο Πίνακα της Yoko Ono

9 Minutes
Σκην.: James Riddle
ΗΠΑ
1966 / 10’

10 Feet
Σκην.: George Maciunas
ΗΠΑ
1966 / 23”

Eye Blink
Σκην.: Yoko Ono
Ιαπωνία
1966 / 33”

Entrance to Exit
Σκην.: George Brecht
ΗΠΑ
1965 / 7’

Trace #22
Σκην.: Robert Watts
ΗΠΑ
1965 / 3’

Trace #23
Σκην.: Robert Watts
ΗΠΑ
1965 / 3’

Trace #24
Σκην.: Robert Watts
ΗΠΑ
1965 / 4’

One
Σκην.: Yoko Ono
Ιαπωνία
1966 / 5’

Four
Σκην.: Yoko Ono
Ιαπωνία
1967 / 6’

Five O’ Clock in the Morning
Σκην.: Pieter Vanderbeck
ΗΠΑ
1966 / 5’

Smoking
Σκην.: Joe Jones
ΗΠΑ, Γερμανία
1966 / 5’

Opus 74
Σκην.: Erik Andersen
Δανία
1966 / 1.5’

Artype
Σκην.: George Maciunas
ΗΠΑ
1966 / 2’

Baby Footage
Σκην.: Alison Knowles
ΗΠΑ
1966 / 30”

Shout
Σκην.: Jeff Perkins
ΗΠΑ
1966 / 2’

Sun in Your Head (Television Décollage)
Σκην.: Wolf Vostell
Γερμανία
1963 / 7’

Readymade
Σκην.: Albert Fine
ΗΠΑ
1966 / 2’

The Evil Faerie
Σκην.: George Landow
ΗΠΑ
1966 / 28”

Sears Catalogue 1-3
Σκην.: Paul Sharits
ΗΠΑ
1965 / 28”

Dots 1 & 2
Σκην.: Paul Sharits
ΗΠΑ
1965 / 35”

Wrist Trick
Σκην.: Paul Sharits
ΗΠΑ
1965 / 28”

Word Movie
Σκην.: Paul Sharits
ΗΠΑ
1966 / 4’

Dance
Σκην.: Albert Fine
ΗΠΑ
1963 / 2.30’

Police Car
Σκην.: John Cale
Η.Β.
1966 / 1.25’

Flux Film #36
Σκην.: Peter Kennedy & Mike Parr
ΗΠΑ
1970 / 2.40’

Flux Film #37
Σκην.: Peter Kennedy & Mike Parr
ΗΠΑ
1970 / 1.30’

Je ne Vois Rien, je ’Entends Rien, je ne Dis Rien
Σκην.: Benjamin Vautier
Ιταλία
1966 / 7.33’

La Traversée du Port de Nice à la Nage
Σκην.: Benjamin Vautier
Ιταλία
1963 / 3.20’

Faire un Effort
Σκην.: Benjamin Vautier
Ιταλία
1969 / 2.20’

Regardez-moi, Cela Suffit
Σκην.: Benjamin Vautier
Ιταλία
1962 / 6.50’

Εισαγωγή από τον Δρα Γαβριήλ Κουρέα, Ιστορικό τέχνης.

.
ΚΥΡΙΑΚΗ 06.06.2010

Derek Jarman
Τρία Αιρετικά Αριστουργήματα ή η Τέχνη της Πληρότητας μέσα από την Αντισυμβατικότητα

The Angelic Conversation
1985 / 81’

Εισαγωγή από τον Δρα Γαβριήλ Κουρέα, Ιστορικό τέχνης και τον Rowland Wymer, Ακαδημαϊκό.