"Ο Επιθεωρητής Έρχεται" στη Λευκωσία για καλό σκοπό!

Ο Θεατρικός Όμιλος Κίμων Ξυλοτύμβου στα πλαίσια της διαχρονικής κοινωνικής προσφοράς του και σε συνέχεια των επιτυχημένων παραστάσεων του, προσκαλεί το θεατρόφιλο κοινό της Λευκωσίας στην εξαίρετη θεατρική παράσταση «Ο Επιθεωρητής Έρχεται», που θα ανέβει στις Αποθήκες ΘΟΚ (Λατσιά) και τα έσοδα θα δοθούν για φιλανθρωπικό σκοπό.

Υπό την Αιγίδα του Επιτρόπου Εθελοντισμού κ.Γιάννη Γιαννάκη

ΤΟ ΕΡΓΟ:
Γραμμένο στον απόηχο του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, το έργο πραγματεύεται το ζήτημα της ατομικής ευθύνης, φέρνοντας αντιμέτωπους τους θεατές με ένα καλά ενορχηστρωμένο αστυνομικό θρίλερ.

Ο Τζον Πρίσλεϊ τοποθετεί το έργο του στο 1912, δυο χρόνια πριν την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, καθιστώντας την προφητεία του αυταπόδεικτη. Δυο μεγάλοι πόλεμοι θα ακολουθήσουν και θα επαληθεύσουν τα λεγόμενά του. Από το μέλλον, έρχεται και ο κεντρικός ήρωας του έργου, ο επιθεωρητής, που οι μελετητές δεν διστάζουν να τον αποκαλέσουν «άγγελο από το μέλλον», αφού ο ερχομός του, η παρουσία του και η αποχώρησή του ακολουθούν την κυκλική, επαναλαμβανόμενη τροχιά του χρόνου, συνθήκη στην οποία πίστευε ο Πρίσλεϋ και ανέδειξε σχεδόν σε όλα τα έργα του: «Ο χρόνος δεν είναι γραμμικός. Αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα ταυτοχρόνως στο παρόν και το παρελθόν και υπό μια έννοια και στο μέλλον».

Μια μεγαλοαστική οικογένεια, γιορτάζει τους αρραβώνες της κόρης και ο πατέρας Αρθουρ Μπέρλινγκ, βρίσκει την ευκαιρία να επιχειρηματολογήσει υπέρ της βεβαιότητάς του πως «κάθε άνθρωπος πρέπει να κοιτάζει τη δουλειά του και τον εαυτό του», αλλά ο ερχομός ενός επιθεωρητή της αστυνομίας που ερευνά για τον θάνατο μιας φτωχής κοπέλας, θα ανατρέψει κάθε βεβαιότητα, εκθέτοντας την ενοχή κάθε μέλους της οικογένειας απέναντι στην ίδια την κοινωνία.

Η φράση του Επιθεωρητή: «Δεν ζούμε μόνοι, είμαστε μέλη ενός σώματος, είμαστε υπεύθυνοι ο ένας για τον άλλον», δίνει μια διαχρονική απάντηση στο ζήτημα της συλλογικότητας και κυρίως σ’ αυτούς που προσπάθησαν να την απαξιώσουν με αποστροφές όπως αυτή της Μάργκαρετ Θάτσερ, που σαν ένας άλλος Αρθουρ Μπέρλινγκ, είπε το 1987 σε μια συνέντευξή της: «Δεν υπάρχει αυτό το πράγμα που ονομάζουν κοινωνία. Υπάρχουν μεμονωμένα άτομα και οι οικογένειές τους».