Ιωάννης Μουχασίρης

Ο Ιωάννης Μουχασίρης παρουσιάζει στην αίθουσα τέχνης "Peterʼs Gallery" από τις 4 έως τις 16 Νοεμβρίου 2010 μία προσωπική αναδρομή της τελευταίας δεκαετίας η οποία περιλαμβάνει ακρυλικούς πίνακες επιλεγμένους από τρεις κύκλους δημιουργίας.

Στα πρώιμα έργα, στιλιζαρισμένες φιγούρες επιδίδονται σε επικίνδυνα παιγνίδια, σε εύθραυστες ακροβασίες και δημιουργούν το δικό τους, ονειρώδες περιβάλλον, αδιαφορώντας για τους κανόνες της προοπτικής, αναστέλλοντας ή ακόμα και καταργώντας τους νόμους της φύσης. Στα ύστερα έργα του καλλιτέχνη, ψυχροί χρωματισμοί και παγωμένες μορφές συνθέτουν ομιχλώδη τοπία φορτισμένης ηρεμίας που μαρτυρούν το πέρασμα του ολέθρου, ενώ ταυτόχρονα κουβαλούν το σπέρμα της αναγέννησης και προσφέρουν το σκηνικό για απρόσμενες, κυοφορούσες συναντήσεις οι οποίες ισορροπούν ανάμεσα στην ελπίδα και το θρήνο, τη δυσπιστία και την προσμονή. Φιγούρες άστεγες και απόμακρες, ακρωτηριασμένες και περιπλανώμενες μέσα σʼ ένα εχθρικό περιβάλλον που μάταια αγωνίζονται να καθυποτάξουν, μέσα από τα ερείπια ενός χρεοκοπημένου πολιτισμού που μάταια προσπαθούν να απαρνηθούν, έρχονται αντιμέτωπες με την ουτοπία της επικοινωνίας. Ωστόσο επιμένουν, με τον δονκιχωτισμό τους να δικαιώνεται καθώς ο κενός-ηθικής εικαστικός λόγος μετουσιώνει το σύμβολο σε ύλη και
το ανθρώπινο σώμα, από μια συρραφή πολιτισμικών μελών, σε σώμα παρθενογεννημένο.

Τα έργα, παγωμένα στιγμιότυπα ενός ταξιδιού, αντηχούν το ίδιο το ταξίδι της δημιουργικής διαδικασίας, κουβαλούν -δίχως νʼ αφηγούνται- το παρελθόν τους και το αναιρούν με την προσφορά άπειρων εκδοχών για αυτό, αυτο-αποκαλύπτονται δίχως τη βοήθεια μεσαζόντων και αφήνουν το μέλλον τους στο μάτι του θεατή. Όπως η υλική τους υπόσταση δεν παραπέμπει στο άθροισμα και την ιστορία των υλικών τους, αλλά εμφανίζεται ως πρωτόφαντη εικόνα, έτσι και το ζωγραφικό γεγονός δεν παραπέμπει πουθενά αλλού παρά στην ίδια την πραγματικότητά του. Η αναδρομή ακολουθεί το κλιμακούμενο ενδιαφέρον του καλλιτέχνη στην ανθρώπινη μορφή, μέχρι την πιο πρόσφατη δουλειά του η οποία αποτελείται από προσωπογραφίες των αγαπημένων του ποιητών.

Το έργο του Γιάννη Μουχασίρη προκύπτει από ένα συνδυασμό παιδικής φαντασίας και χειρουργικής λεπτότητας. Η κοινωνία, όπως διαλέγει τον στρατιώτη για κάθε πόλεμο, έτσι διαλέγει με κλειστά μάτια κι εκείνον που θα φωτίζει κάθε σκοτεινιά της. Και ο ζωγράφος ανταποκρίνεται. Μέσα από την υπεροχή που του χαρίζει το αλάθητο ένστικτο, μυρίζεται πώς μπορεί νʼ απελευθερώσει τη συλλογική συνείδηση, ερήμην της, μέσα από την τέχνη. Τα οράματα του ζωγράφου πολλαπλασιάζονται με διαβολική ταχύτητα. Ο Μουχασίρης ζωγραφίζει με το χρόνο, το αγαπημένο του χρώμα. Τα χρώματά του δεν είναι χλιαρά και ουδεμία σχέση έχουν με τη μεσαία κατάσταση.

Μπροστά τους έχεις τη χαρά να μιλάς από την αρχή για το κόκκινο και το κίτρινο, που δεν θυμίζουν κόκκινο και κίτρινο, γιατί τα χρησιμοποιεί σαν ποιητής, που δίνει όνομα στην πρώτη ύλη του, ονοματίζει το καθετί από την αρχή.

Ο Μουχασίρης είναι ένας από τους μετρημένους στα δάχτυλα ζωγράφους που δεν φοβάται νʼ αναμετρηθεί με το κυρίαρχο στοιχείο κάθε αιώνα, τη βία. Η χαρούμενη βία είναι το σήμα του, που διαπερνά το έργο του, δίνοντας αίμα στο θέμα. Αυτή δίνει ζωή στους ήρωες του, που αρχίζουν τη ζωή τους από το τέλος. Είναι το δώρο του στη βία, γιατί την προβάλλει χαρούμενη να αρνείται κάθε έννοια της μοίρας. Μόλις απομακρύνεται η μοίρα, το έργο δίνει τη θέση του σε μια ατελείωτη σειρά παραμυθιών που, ενώ τα βλέπεις αποσπασματικά, συνιστούν ένα σώμα –αυτό του ζωγράφου–το οποίο αρνείται πεισματικά να έχει μία και μοναδική θέαση της ζωής.

Δύο δρόμοι σημάδεψαν τον ζωγράφο. Αυτός της σκηνοθεσίας και εκείνος του «γέροντα του βουνού» Χασάν ι Σαμπάχ, που είπε: «Τίποτε δεν είναι πραγματικό, όλα επιτρέπονται».

Τα έργα της έκθεσης θα εγκαινιαστούν στον χώρο της “Peterʼs Gallery”, στην Λεμεσό (31 Ιωάννη Πολέμη, έναντι εκκλησίας Πέτρου και Παύλου), Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010 ώρα 7:30μ.μ. Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι την Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010.

Ώρες Λειτουργίας
10:00 - 13:00 & 16:00 - 19:00