Μεταμορφώσεις πόλεων

Αναγνώσεις δίχως σχόλια
Θεατρικό Εργαστήρι Πανεπιστημίου Κύπρου

Πόλεις πραγματικές και πόλεις αόρατες,
πόλεις λαθραίες και πόλεις αδέσποτες,
πόλεις βυθισμένες στο νερό και πόλεις στ’ όνειρο,
πόλεις διεγερτικές, πόλεις νεράιδες και πόλεις πόρνες.
Η πόλη ως ποιητικό σύμπαν...

Ανθολόγηση: Μιχάλης Πιερής

Διαβάζουν:
Σταύρος Αροδίτης, Χαρίτων Ιωσηφίδης, Νικόλας Κακκούφα, Σταματία Λαουμτζή, Γρηγόρης Παπαγρηγορίου, Χριστίνα Πιερή, Αγγέλα Σαββίδου, Μύρια Χατζηματθαίου, Μιχάλης Φιλιππάκης, Μαρία Χριστοδούλου και ο Μιχάλης Πιερής.

Tραγουδούν:
Γρηγόρης Παπαγρηγορίου, Χριστίνα Πιερή, Μαρία Χριστοδούλου.

Συνθέσεις:
Μάνος Χατζιδάκις, Μίκης Θεοδωράκης, Μάνος Λοΐζος, Γιάννης Μαρκόπουλος, Διονύσης Σαββόπουλος, Θάνος Μικρούτσικος.

Aνθολογούνται οι ποιητές:
Ουίλιαμ Μπλέικ (1757-1827), Κάρολος Μπωντλαίρ (1821-1867), Κ. Π. Καβάφης (1863-1933), Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς (1865-1939), Oυμπέρτο Σάμπα (1883-1957), Φερνάντο Πεσσόα (1888-1935), Όσιπ Μάντελσταμ (1891-1938), Πωλ Ελυάρ (1895-1952), Μπέρτολντ Μπρεχτ (1898-1956), Χόρχε Λουί Μπόρχες (1899-1986), Ρομπέρ Ντεσνός (1900-1945), Αντρέας Εμπειρίκος (1901-1975), Γιάννης Ρίτσος (1909-1990), Νίκος Καββαδίας (1910-1975), Λουκ Ντίτριχ (1913-1944), Κώστας Μόντης (1914-2004), Οκτάβιο Παζ (1914-1998), Τσαρλς Μπουκόβσκι (1920- 1994), Ίταλο Καλβίνο (1923-1985), Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου (1931-1996), Κική Δημουλά (1931-), Θωμάς Γκόρπας (1935-2003), Ιωσήφ Μπρόντσκι (1940-1996), Γιάννης Κοντός (1943-2015), Λευτέρης Πούλιος (1944-), Μιχάλης Γκανάς (1944-), Νάσος Βαγενάς (1945-), Χριστόφορος Λιοντάκης (1945-), Κώστας Ριτσώνης (1946-), Γιάννης Πατίλης (1947-), Γιώργος Χρονάς (1948-), Νίκη Μαραγκού (1948-2103), Γιώργος Μαρκόπουλος (1951-), Αλεξάνδρα Μπακονίκα (1951-), Αντριάνα Ιεροδιακόνου (1952-), Διονύσης Καψάλης (1952-), Mιχάλης Πιερής (1952-), Ελένη Θεοχάρους (1953-), Σωτήρης Παστάκας (1954-), Γιάννης Βαρβέρης (1955-2011), Ευφροσύνη Μαντά-Λαζάρου (1955-) Γλαύκος Κουμίδης (1955-), Ηλίας Λάγιος (1958-2005), Θεόδωρος Μπασιάκος (1963-), Αντώνης Περαντωνάκης (1963-).

Μία Ανθολόγηση που στοχεύει στην ανάδειξη της ποιητικής των πόλεων μέσα από τα θραύσματα της μνήμης, μιας μνήμης που επιμένει ν’ ανιχνεύει εσωτερικά τοπία βιωμένου χρόνου και χώρου.
Από ποίημα σε ποίημα, εναλάσσονται πόλεις της αμφισημίας, της αμφιθυμίας, της δυσφορίας, της θαλπωρής, της ζεστασιάς και της καταφυγής, πόλεις αληθινές και πόλεις φαντάσματα, πόλεις στοιχειωμένες και μεταστοιχειωμένες.

Η οικεία πόλη και η άξενη πόλη, η άρρωστη και η νοσηρή, η καταραμένη πόλη, η πόλη-μητριά, η πόλη της έλξης, η πόλη της απώθησης και της αποστροφής, του μίσους και της αηδίας, της ανίας ή του πάθους.
Πόλη ανοικτή και ανοχύρωτη, πόλη κλειστή, πόλη-παγίδα. Ανήλικες πόλεις και πόλεις γερασμένες, πόλεις της θαλπωρής, της ζεστασιάς και πόλεις ψυχρές και παγωμένες. Πόλεις-ανεράδες, πόλεις-ερωμένες. Πόλη γυναίκα ποθητή, ερωτική, και κάποτε σκληρή κι ανέραστη.

Κι οι ποιητές; Μένουν συνήθως με την αίσθηση της προσωπικής ήττας, μοιράζονται ανάμεσα στον ύμνο και στην ελεγεία του ερωτικού σώματος με φόντο την πόλη (κάποτε του Νότου, κάποτε του Βορρά, συνήθως της Μεσογείου και της γενέθλιας πόλης).