Ωραίο Μπαλκόνι

Το Θέατρο Δέντρο παρουσιάζει τη θεατρική παράσταση“Ωραίο Μπαλκόνι”.

Δε νομίζω να φταίει η κρίση. 'Η τουλάχιστον μόνον αυτή. Γιατί και πριν την κρίση άκουγα για: στρες, πίεση, καταπίεση, ευνουχισμό, φαλλοκρατία, δυσαρμονία, έλλειψη επικοινωνίας. Ναι, όλα αυτά υπήρχαν και πριν. Λίγο πιο πριν. Αρκετά πιο πριν. Δε θυμάμαι πότε ακριβώς. Λένε ότι φταίει ένα μήλο κι ένα φίδι που το πρόσφερε κι ένα ζευγάρι που το δάγκωσε κι από τότε άρχισαν τα προβλήματα. Αυτά σας τα λέμε γιατί κι οι ψυχολόγοι το ίδιο λένε: γύρνα στην πηγή του κακού, χτύπα το πρόβλημα στη ρίζα του. Μα, αν το πρόβλημα ήταν στη ρίζα, θα 'ταν εύκολο: μια βαφή και τέρμα. Σήμερα όμως έχουμε φορτωθεί πολλά στο χρωμοσαμπουάν της καθημερινότητάς μας: παιδιά, σκυλιά, γατιά, απάνθρωπα ωράρια, πολλή τηλεόραση, λίγη άσκηση, ελάχιστος διαλογισμός, -δε λέω να φτάσουμε στο πικ της διαφώτισης, απλά λίγο να σκεφτούμε το πιο παραμελημένο πλάσμα: τον εαυτό μας. Τραβάμε Χ, κόκκινες γραμμές, ξεχνάμε, αποκοβόμαστε και το μόνο πλάσμα που λατρεύουμε είναι η οθόνη-πλάσμα. 'Ισως να μην υπάρχει πια και το μυστήριο του σεξ: παλιότερα, αρκούσε να δεις τον αστράγαλο από ανασηκωμένο φουστάνι και γινόταν (ερωτικός) πανικός! Σήμερα, οι διαφημίσεις, τα πρωτοσέλιδα, τα σήριαλ, οι ταινίες, το ίντερνετ, είναι γεμάτα από κρέας. 'Οχι σάρκα, κρέας! Τι να λαχταρήσεις πια; 'Ολα στη μόστρα, φόρα παρτίδα, πρώτο τραπέζι πίστα. Ξεχάσαμε να φλερτάρουμε, βαριόμαστε να ερωτευτούμε, πάψαμε ν' αγαπάμε. Δε λέμε πια: σε θέλω, σε χρειάζομαι, σ' αγαπώ, φως μου, ανάσα μου, καρδιά μου, λαχτάρα μου! Είναι κι αυτές οι σπαστικές στατιστικές. Μεγαλύτερη την έχουν οι Βέλγοι, χοντρότερη οι Ισπανοί, πιο επιδέξια οι Ιταλοί. Πιο φλογερές οι Ισπανίδες, πιο αυταρχικές οι Γερμανίδες, πιο προστυχες οι Γαλλίδες. Μετά, για όλους εμάς τους υπόλοιπους, πιο “ηθικό” να σηκωθεί και με πιο κουράγιο; Κι απ' όλες τις μέρες της βδομάδας, η καλύτερη, λένε, για σεξ είναι η Πέμπτη. Γαμώτο, δηλαδή! Η Πέμπτη; “Η Παρασκευή είναι εργάσιμη, άσε με τώρα, πού να κάνω τη στάση του ιεραπόστολου, του σκύλου, του συντριβανιού;” Κι ούτε καν η διάθεση να χτυπήσεις έναν “κα-πουτσίνο” μόνος -η σου. Γιατί οι σκέψεις που σε κατακλύζουν, σου κόβουν κάθε διάθεση: σούπερ μάρκετ, λογιστής, φόροι, βενζίνη... Μόνη ελπίδα ο λογιστής,
αν είναι όμορφος και σου την πέφτει. Αλλά αμέσως τον ταυτίζεις με το ΦΠΑ και...
Με θλίβουν όλα αυτά.

Γι' αυτό, θα 'θελα να σε δω, να με δεις, και μετά να ενωθούμε σ' ένα τόσο φωτεινό πυροτέχνημα πάθους, που όταν τελειώσουμε, να 'χουμε πάνω μας τα εγκαύματα του έρωτα. Τα μόνα που χρειαζόμαστε κι αξίζει να έχουμε, κοιτώντας τα με καμάρι και χωρίς κανένα δείκτη αντι-καβλωτικής προστασίας.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Επί έργου: Κατερίνα Λούρα
Επί ρόλων (με αλφαβητική σειρά): Γιώργος Ιωσήφ, Σταυρούλα Κάλφα, Κατερίνα Λούρα,
Νίκανδρος Σαββίδης, Σπύρος Τουλιάτος.
Επιμέλεια κίνησης: Ριαλένα Νικοδήμου, Αντώνης Αντωνίου.

Ημερομηνίες Παραστάσεων: 7, 9, 12, 13, 14, 16 Μαΐου 2012