Remembering Willy Brandt

Στις 18 Δεκεμβρίου 2013 ήταν η επέτειος των 100 χρόνων από τη γέννηση του ιστορικού ηγέτη Willy Brandt. Με αυτή την ευκαιρία το Ινστιτούτο Γκαίτε Κύπρου, το ίδρυμα Friedrich-Ebert Κύπρου και ο Κυπρο-Γερμανικός Πολιτιστικός Σύνδεσμος διοργανώνουν στις 13 Ιανουαρίου 2014 στις 7 μ. μ στην αίθουσα εκδηλώσεων του Ινστιτούτου Γκαίτε, μια κινηματογραφική βραδιά με την πρόσφατη ταινία ντοκιμαντέρ “Remembering Willy Brandt” του Andre Schäfer (στα Γερμανικά με αγγλικούς υπότιτλους).

Πρόκειται για μια ταινία για την πρώην Δημοκρατία της Δυτικής Γερμανίας από τις αρχές της δεκαετίας του 50 μέχρι το τέλος της περασμένης χιλιετίας. Την εκδήλωση θα χαιρετίσουν ο Πρόεδρος του Κυπρο-Γερμανικού Πολιτιστικού Συνδέσμου, Δρ. Αντρέας Σπυριδάκης και ο πρώην Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Δρ. Πέτρος Καρεκλάς. Θα γίνει επίσης μια σύντομη εισαγωγή από τον καθηγητή Hubert Faustmann, Πρόεδρο του Ιδρύματος Fridrich – Ebert Κύπρου. Θα ακολουθήσει κοκτέιλ.

Ο Willy Brandt, ο οποίος επισκέφθηκε την Κύπρο το 1982 μετά από πρόσκληση του νεοϊδρυθείσας τότε Κυπρό-Γερμανικού Πολιτιστικού Συνδέσμου για να λάβει μέρος σε μια από τις εκδηλώσεις του, θεωρείται ως «ο άλλος Γερμανός» : Κανένας άλλος Γερμανός πολιτικός δεν έτυχε μέχρι τώρα της αναγνώρισης σε άλλες χώρες που έτυχε ο Brandt και όμως ταυτόχρονα είχε πολλούς αντιπάλους τόσο στη Δυτική όσο και στην Ανατολική Γερμανία. Ο Konrad Adenauer τον αποκάλεσε κάποτε «το παιδί χωρίς πατρίδα» και προσπάθησε να τον δυσφημήσει αποκαλώντας τον ως « Willy Brandt αλλιώς Herbert Frahm». Αλλά η πορεία του Brandt τον διέψευσε μιας και υπήρξε «το μέτρο για την αξιοπρέπεια σε μια χώρα όπου η αξιοπρέπεια ήταν άγνωστη μέχρι τώρα» όπως έγραψε η New York Times.

Ο Brandt διετέλεσε από το 1957 μέχρι το 1966 Δήμαρχος του Δυτικού Βερολίνου και από το 1966 μέχρι το 1969 Υπουργός Εξωτερικών της πρώην Δυτικής Γερμανίας. Υπήρξε επίσης από το 1969 μέχρι το 1974 ο τέταρτος ομοσπονδιακός Καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας. Από το 1964-1987 ήταν επικεφαλής του γερμανικού Σοσιαλιστικού Δημοκρατικού Κόμματος (SPD) και από το 1976-1992 Πρόεδρος των Διεθνών Σοσιαλιστών. Για τη νέα προσέγγισή του προς τους «ανατολικούς γείτονες» (Neue Ostpolitik), που στόχευε στην εξομάλυνση των σχέσεων της Δυτικής Γερμανίας με την ανατολική Γερμανία, την Πολωνία και τη Σοβιετική Ένωση, του απονεμήθηκε το βραβείο ειρήνης Νόμπελ το 1971. Αλλά οι αντίπαλοι του στη Γερμανία συνέχισαν να τον κατηγορούν.

Πάλεψε ενάντια σε δύο ολοκληρωτικά συστήματα, τον φασισμό και τον σταλινισμό και αναπτύχθηκε από ένα σοσιαλιστή σε ένα κοινωνικό δημοκράτη. Αυτή η ανάπτυξη άρχισε στην εξορία του στη Νορβηγία και Σουηδία κατά τη διάρκεια του Β‘ Παγκοσμίου Πολέμου και συνεχίστηκε και μετά την επιστροφή του στη Γερμανία το 1945. Έγινε δήμαρχος του Δυτικού Βερολίνου σε μια περίοδο αιχμής του Ψυχρού Πολέμου ενώ από τη θέση του ως Καγκελάριος εργάστηκε σκληρά για τη συμφιλίωση με τις Ανατολικές χώρες προκειμένου να αποφευχθεί η διαίρεση της Γερμανίας και της Ευρώπης. Η πολιτική του « αλλαγή μέσω της συνδιαλλαγής » έκανε την επανένωση της Γερμανίας εφικτή και για μια ολόκληρη γενιά νέων Γερμανών υπήρξε ο φάρος ελπίδας που στόχευε περισσότερη δημοκρατία.

Ο Brandt δεν ήταν ένας κυνικός πολιτικός της εξουσίας αλλά ένας πολιτικός με ηθικές αρετές και αξίες. Το χάρισμα του είναι ακόμη άφταστο, αν και ήταν ένας ήρωας με κάποιες αδυναμίες.