Ο Ροβινσώνας και ο Κρούσος

Είναι δυνατόν δύο άνθρωποι που δεν μιλούν την ίδια γλώσσα, να μπορέσουν όχι μόνο να συνεννοηθούν και να επικοινωνήσουν, αλλά και να επιβιώσουν πάνω σε μια στέγη, η οποία μόλις εξέχει από το νερό, ενώ όλα γύρω τους έχουν πλημμυρίσει; Ιδιαιτέρως, όταν πρόκειται για δυο στρατιώτες, διαφορετικών χωρών και μάλλον εχθρικών, αν όχι και εμπολέμων, που φτάνουν σε αυτή τη στέγη σωτηρίας ναυαγοί και ένστολοι, για να διαπιστώσουν ότι ο ένας μιλά - στην παράσταση που θα δούμε στη χώρα μας - ελληνικά, κι ο άλλος μια γλώσσα ή διάλεκτο ινδική!!

Στο μαγικό κόσμο του θεάτρου και στο ευρηματικό αυτό έργο των Νίνο ντ' Ιντρόνα και Τζάκομο Ραβίκιο που εδώ και είκοσι χρόνια παίζεται με μεγάλη επιτυχία σε πολλές χώρες του κόσμου - όλα είναι εφικτά!

«Η πρώτη απόπειρα επικοινωνίας», λέει η Ξένια Καλογεροπούλου (η οποία με την πολύχρονη και πετυχημένη πορεία της στο παιδικό θέατρο είναι εκείνη που διάλεξε μέσα από πολυάριθμα έργα το συγκεκριμένο και το μετέφρασε) «γίνεται μέσω του αλληλοσπαραγμού!!» Μόλις οι δυο στρατιώτες πατήσουν και με τα «δυο τους πόδια» στη στέγη θα επιχειρήσουν καταρχήν να εξοντώσουν ο ένας τον άλλον για να διασφαλίσει την κυριαρχία του στην ...επικράτεια της στέγης! Και το έργο θα εκτραπεί σε συμπλοκές;

Σε καμία περίπτωση! Η ένταση γρήγορα θα καταλαγιάσει, και μέσα από ένα διάλογο - μη διάλογο (πώς θα συνεννοηθούν ένας Έλληνας κι ένας Ινδός;) θα αναπτυχθεί ανάμεσά τους μια σχέση σχεδόν φιλική, σχεδόν τρυφερή, που θα φανεί ανάγλυφα όταν έρθει η στιγμή να εγκαταλείψουν την μικρή τους στέγη της Βαβέλ, πάνω σε μια σχεδία, και να συνειδητοποιήσουν ότι οι δρόμοι τους είναι χωριστοί.
Και μέχρι τότε; Θεατές από 8 έως ...108 παρακολουθούν «μια παράσταση εξαιρετικά απολαυστική»,εξηγεί η Ξένια Καλογεροπούλου. «Αν κάτι κυριαρχεί είναι το αστείο, το κωμικό στοιχείο δίπλα στη συγκίνηση. Ένα παιχνίδι αυτοσχεδιασμών, με τις παραστατικές κινήσεις των χεριών αλλά και ολόκληρου του σώματος να αναπληρώνουν τις δυσκολίες και τα κενά της ακατάληπτης γλώσσας του άλλου». Ένα πινγκ - πονγκ κινήσεων, βλεμμάτων και ανάγλυφων εκφράσεων, γίνεται η γέφυρα επικοινωνίας που διασφαλίζει την επιβίωση μαζί με το κωμικό και το αστείο, ένα μπαλάκι που αναρωτιούνται αν είναι μπαλάκι ή αυγό, ένα ποντίκι που κυνηγούν για να το ψήσουν κι ό,τι άλλο μηχανεύεται ο νους και η ψυχή τους. Πολύτιμος αρωγός στην προσπάθεια επικοινωνίας, ένα ραδιόφωνο, που διαδραματίζει κατά κάποιο τρόπο τον τρίτο ρόλο στο έργο.

Και ο τίτλος; Εδώ ηθοποιοί και συντελεστές «σηκώνουν τα χέρια ψηλά» για το τι μπορεί να ήθελαν να πουν οι συγγραφείς. Στο Ισραήλ όπου παίχτηκε το έργο, ο ένας άνδρας ήταν Εβραίος κι ο άλλος Παλαιστίνιος. Το προφανές; Το σίγουρο είναι ότι δίπλα στον Ροβινσώνα δεν είναι ο ...Παρασκευάς, αλλά ο Κρούσος! Ο άλλος με την ακατάληπτη γλώσσα που με λίγη καλή προσπάθεια και θέληση μπορεί να αποδειχθεί φίλος και αδελφός!

Μετάφραση: Ξένια Καλογεροπούλου
Σκηνοθεσία: Μάρτιν Σάρνχορστ
Σκηνικά-Κοστούμια: Καρολίνα Σπύρου,
Φωτισμοί: Βασίλης Πετεινάρης
Μουσική: Νίκος Βήχας
Ηθοποιοί: Αντρέας Νικολαίδης και Γιάννης Ιωάννου