Rous

Ο Rous έρχεται στην Κύπρο για πρώτη φορά όπου ως One Man Band έχει να πει αλλά και να κάνει πολλά.

Με επιρροές από το πάνθεον της rock – δηλαδή από Bob Dylan και Beatles μέχρι Radiohead – και μεγάλη αγάπη για τη folk (ιδιαίτερα για τον αδικοχαμένο Elliott Smith, τον Tim Buckley και τον Woody Guthrie) και την indie folk (Iron & Wine), ο Rous (κατά κόσμον Γιώργος Γεωργιάδης) φιλτράρει τα ακούσματά του για να δημιουργήσει ένα προσωπικό είδος rock, ακατέργαστο και απέριττο. Στη μουσική και τους στίχους του είναι απλός αλλά αυθόρμητος και αυθεντικός, προσέχοντας να αποφύγει «τις παγίδες του έντεχνου», όπως λέει, «να μην είμαι γλυκανάλατος και κλαψιάρης.» Πίσω από το χαρούμενο ρυθμό του «Εξαιρέσεις», ο Rous τραγουδάει για τους πιο βασανιστικούς έρωτες, τους ανεκπλήρωτους, και το πώς τους εγκαταλείπουμε γιατί καμιά φορά πιστεύουμε ότι δεν προλαβαίνουμε να τους ζήσουμε. Αυτή η γλυκόπικρη φιλοσοφία θυμίζει την περίφημη ατάκα του John Lennon ότι η ζωή είναι αυτό που σου συμβαίνει όταν είσαι απασχολημένος με άλλα σχέδια.
Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα και ο ίδιος ο Rous είχε άλλα σχέδια, καθώς έφυγε από την Ελλάδα για να σπουδάσει τηλεοπτική παραγωγή και κινηματογράφο στην Ιταλία. Το δεύτερο χρόνο παραμονής του εκεί, όμως, άρχισε να εμπνέεται και να γράφει μουσική συστηματικά, με αποτέλεσμα να συγκεντρώσει τις ραχοκοκαλιές των περισσότερων κομματιών του όσο βρισκόταν στη γειτονική χώρα. Ο Rous γεννήθηκε εκεί όχι μόνο μουσικά, αλλά και ουσιαστικά: όταν μια καθηγήτριά του διάβαζε τη λίστα με τα ονόματα των φοιτητών στην τάξη του και έφτασε στο δικό του, μπέρδεψε το συντομευμένο πατρικό του όνομα (Ρουσσέτος) με το επώνυμό του και τον αποκάλεσε “Rous”. Τα πειράγματα των φίλων του τον έπεισαν να το διατηρήσει ως ψευδώνυμο και με τη νέα του αυτή ταυτότητα ξεκίνησε να παίζει live σε μπαράκια της Ρώμης. Η επιλογή της γλώσσας δεν αποτέλεσε δίλημμα, αφού ο Rous θεωρεί τον ελληνικό στίχο πιο λυρικό και αισθάνεται πιο άνετα γράφοντας στη γλώσσα με την οποία σκέφτεται, επικοινωνεί και ζει καθημερινά, παρόλο που μεγάλωσε ακούγοντας ξένη μουσική. Γι’ αυτό το λόγο παραδέχεται ότι ο αγγλικός στίχος υπερέχει στα hooks και πως «στα ελληνικά είναι δίκοπο μαχαίρι το να γράψεις pop ή rock.»
Τα τραγούδια του αντικατοπτρίζουν τους προβληματισμούς του για τη σύγχρονη κοινωνία, την προσωπική διαδρομή του ανθρώπου μέσα στο σύμπαν, αλλά είναι και εναλλακτικές ερωτικές ιστορίες που καταδεικνύουν τον εγωισμό ως τον καταλύτη που οδηγεί στο χωρισμό. Ο Rous μιλάει μόνο για αυτά που ξέρει -- καλό θα ήταν να τον ακούσουμε.