Σα'ναν εχτές

Το έργο του Μιχάλη Πασιαρδή ΣΑ’ ΝΑΝ ΕΧΤΕΣ είναι ένα σπονδυλωτό κείμενο με 6 ιστοριούλες της Κύπρου από τα παλιά χρόνια μέχρι σήμερα. Είναι ένας ύμνος για την αγάπη του Πασιαρδή και των ηρώων του για την γη και τις παραδόσεις τους, μια ποιητική ανάμνηση με αυθεντικούς ήρωες του χθες και του σήμερα, δοσμένα με μια ποιητική νοσταλγία και αγάπη, με πολύ χιούμορ και συγκίνηση, σε μια γλώσσα κυπριακή –αυθεντική-, που μόνο ο Πασιαρδής μπορεί να γράψει.

Αποτελείται από 6 ιστορίες του χωρκού με τον ποιητάρη-τραγουδιστή Μιχάλη Χατζημιχαήλ να τα ενώνει με ζωντανή μουσική επί σκηνής.

Το έργο:

Το πρώτο είναι το ΕΝ ΝΑ ΜΕΝ...Χωριανοί πίνοντας τον καφέ τους στο καφενείο του χωριού συζητούν για τον συγχωριανό τους τον Ξενοφώ, ο οποίος μέρα νύκτα είναι μεθυσμένος και δημιουργεί προβλήματα στο σπίτι με τη γυναίκα και τα παιδιά του. Ένας είπε ότι όπως πάει ο Ξενοφώς εν να μεν... (τάχα δεν θα ζήσει πολύ για να δει τα παιδιά του παντρεμένα). Εκείνη την ώρα μπήκε ο Ξενοφώς στο καφενείο μεθυσμένος κι άκουσε την φράση εν να μεν... κι έγινε το σώσε...

Το δεύτερο ΣΑ’ ΝΑΝ ΕΧΤΕΣ δύο γέροι με τις γριές τους νοσταλγούν τα νιάτα τους μοιρολογώντας πως έχουν καταντήσει έτσι...πως πέρασε τόσο σύντομα ο χρόνος...Με τα παιδιά τους στην ξενιτιά, για να ζήσουν μια καλύτερη ζωή. –«Τούτος εν καμός...Ίντα να κάμουμεν...Ίνταμ που μπορούμε. Μακάρι ναν καλά τζει πό’ νουν....»

Το τρίτο είναι ΤΟ ΛΟΓΙΑΣΜΑ ΤΗΣ ΒΑΓΓΕΛΑΣ. Είναι μια ιστορία δύο οικογενειών που λόγιασαν τα παιδιά τους και πριν το χάρτωμα χάλασε η δουλειά. Η Βαγγέλα η νύφη κακοφανισμένη κλείστηκε στο δωμάτιο της πάνω στο ανώι και δεν τρώει, δεν πίνει, ούτε δέχεται προτάσεις για άλλο λόγιασμα...

Το τέταρτο είναι το ΕΘ ΘΑ ΣΟΥ ΞΑΝΑΣΥΝΤΗΧΩ ΡΕ ΓΙΑΝΝΗ. Είναι ένα στιγμιότυπο σε ένα καφενέ που ο Γιαννής ο καφετζής τσακώνεται με τον Γιαννή τον θαμώνα γιατί εγέλασέν του με τις ευλογίες του μουχτάρη τζι έγραψεν πάνω του δκυο χωραφούθκια, που επιμένει πως είναι δικά του...

Το πέμπτο είναι το ΓΙΟΦΥΡΙ ΤΟΥ ΤΖΙΗΛΑΔΟΝΙΟΥ. Πρόκειται για ένα έθιμο, όπου ψάλλει ο παπάς του χωριού πάνω στο γεφύρι για να μαζευτούν οι χωριανοί, «να βκάλει τζιαι κάτι τις που το γιοφύρι», αλλά προτιμούν τους καφενέδες, διότι ο παπάς εγέρασε και δεν πιάνουν οι ευχές του...

Το έκτο είναι το ΕΝΑ ΜΑΝΤΗΛΙ ΧΩΜΑ. Η Ελένη, μόλις άνοιξαν τα οδοφράγματα πάει στο χωριό της κι επιστρέφει με ένα μαντήλι χώμα. «Επήαμε τζι’ ΄ρταμεν...Με ίντα καρκιά...Ίντα καμός, τζιαι ίντα σκέψεις...»

Σε σκηνοθεσία Στέλιου Καυκαρίδης και Κώστα Δημητρίου
Ζωντανά στη σκηνή ο μουσικός Μιχάλης Χατζήμιχαήλ.

Παίζουν οι ηθοποιοί:
Στέλιος Καυκαρίδης, Κώστας Δημητρίου, Νεόφυτος Νεοφύτου, Μαριάννα Καυκαρίδου, Σπύρος Γεωργίου, Λουκία Μιχαήλ, Βασίλης Μιχαήλ, Ανδρέας Ρόζου, Βασιλική Ανδρέου.

Τα σκηνικά του Μίκη Λοίζου
Τα κοστούμια του Κώστα Καυκαρίδη
Η μουσική του Μιχάλη Χατζημιχαήλ