Towards and Beyond

Προβολή του ντοκιμαντέρ του Μπάρι Γκάβιν για τον Βρετανό συνθέτη Τζόναθαν Χάρβεϊ.

Γεννημένος το 1939, ο συνθέτης Τζόναθαν Χάρβεϊ σπούδασε σύνθεση και μουσική ανάλυση υπό τον Erwin Stein, και αργότερα υπό τον Hans Keller, στο Κέιμπριτζ από όπου αποφοίτησε με Διδακτορικό τίτλο. Κατά τα φοιτητικά του χρόνια στο Κέιμπριτζ, ο Χάρβεϊ ήταν απορροφημένος με μυστικιστικές ιδέες ενώ ταυτόχρονα άρχισε να εξοικειώνεται με τις τεχνικές της μεσαιωνικής και της αναγεννησιακής μουσικής, οι οποίες, στο μέλλον θα επηρέαζαν σημαντικά το ύφος των συνθέσεων του. Κατά τη δεκαετία του 1960, ο Χάρβεϊ συνέθετε ελεύθερα, ανταποκρινόμενος σε μια πλειάδα μουσικών και θρησκευτικών εμπειριών οι οποίες διαφαίνονται στα μεσαιωνικά κείμενα που είχε μελοποιήσει εκείνη την περίοδο. Συνθέτες όπως οι Σαίνμπεργκ, Μπεργκ, Μεσιάν και Μπρίτεν είχαν άμεση επίδραση στα πρώιμα έργα του Χάρβεϊ, και η γενικότερη συνθετική του βάση είχε επιτευχθεί υπό την καθοδήγηση του Χανς Κέλερ. Το 1964 εντάχθηκε στο Μουσικό Τμήμα του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον. Εκείνη την περίοδο ήρθε σε επαφή με τη μουσική του Στοκχάουζεν, η οποία είχε μια πρωτόγνωρα βαθειά επίδραση στη μουσική του Χάρβεϊ, εμπνέοντας τον να εξερευνήσει και να αναπτύξει τη δική του περίπλοκη, ιδιάζουσα μουσική γλώσσα. Αργότερα, ήρθε σε επαφή με τον Μίλτον Μπάμπιτ. Περί τις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο Χάρβεϊ έλαβε πρόσκληση από τον Μπουλέζ για να εργασθεί στο IRCAM κι αυτό έγινε αφορμή να λάβει ένα μεγάλο αριθμό αναθέσεων κατά τα επόμενα χρόνια. Τα έργα του Τζόναθαν Χάρβεϊ εκτελούνται όλο και πιο συχνά στις μέρες μας, ενώ αυτό που διακρίνει τη μουσική του είναι το γεγονός πως η υπερβατική της δύναμη εξακολουθεί να υπάρχει έντονα ακόμα και στην πιο ιδιαίτερη τεχνοτροπία της μουσικής δωματίου.

Ο Βρετανός σκηνοθέτης Μπάρι Γκάβιν σπούδασε ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ από το 1954 μέχρι το 1957, και άρχισε να εργάζεται στο BBC ως βοηθός σκηνοθέτη από το 1961. Το πάθος του για τη σύγχρονη μουσική είχε ως αποτέλεσμα τη γνωριμία του με τον Πιερ Μπουλέζ, με τον οποίον συνεργάστηκαν για τα επόμενα 40 χρόνια πάνω σε μια σειρά αναλυτικών ντοκιμαντέρ που ήταν αφιερωμένα στους πατέρες της μουσικής του 20ου αιώνα: Σαίνμπεργκ, Μπεργκ, Βέμπερν, Μπάρτοκ, Στραβίνσκι, Άιβς, Βαρέζε, Μεσιάν, και φυσικά τον ίδιο τον Μπουλέζ. Από τη δεκαετία του 1970 μέχρι το τέλος του 20ου αιώνα, ο Γκάβιν επικεντρώθηκε σε πορτραίτα σύγχρονων συνθετών, μεταξύ άλλων, Μπέριο, Λουίτζι Νόνο, Στοκχάουζεν, Τακεμίτσου, Μπρίτγουστλ, Μάξγουελ Ντέιβις, Μαρκ-Άντονι Τουρνάζ. Το 1977, ο Γκάβιν έλαβε πρόσκληση από τη Γερμανία για να φτιάξει μια ταινία για τον Κουρτ Βάιλ. Αυτό σήμανε και την αρχή μιας μακράς συνεργασίας με τη γερμανική τηλεόραση που είχε ως αποτέλεσμα, πέρα από την παραγωγή πολλών παράτολμων ντοκιμαντέρ, μιας νέας πρωτοβουλίας – τη σκηνοθεσία συναυλιών για την τηλεόραση. Ο Γκάβιν έχει σκηνοθετήσει μέχρι σήμερα πάνω από 250 συναυλίες και παραγωγές όπερας για την τηλεόραση.

Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του Γκάβιν επικεντρώνεται στη μουσική μολονότι, κατά το 1967, είχε σκηνοθετήσει κλασικές ταινίες. Επιπλέον, σκηνοθέτησε ντοκιμαντέρ πάνω στη λογοτεχνία και τις εικαστικές τέχνες, όπως Sir William in search of Xanadu (Βραβείο στο Φεστιβάλ Ταινιών Τέχνης του Μόντρεαλ, 1984) και Images - A History of Early Photography (Βραβείο στο Φεστιβάλ Ταινιών Τέχνης της Νέας Υόρκης, 1989).

Η εκδήλωση είναι μέρος του 4ου Διεθνούς Φεστιβάλ Σύγχρονης Μουσικής Φάρος