L.F.E. - Νάγια Σάββα

Οι Νεωτερισμοί Τουμάζου προσκαλούν την Νάγια Σάββα να παρουσιάσει την συλλογή της.

Το L.F.E. είναι ένα πρότζεκτ που περιλαμβάνει καινούργια της δουλειά μαζί με αυτή των Ραίσσα Αγγελή, Στέλιου Καλλινίκου, Φάνου Κυριάκου, Ορέστη Λαζούρα, Παναγιώτη Μηνά, Αντρέα Παναγίδη, Most Probably (Νάγια Σάββα, Ραίσσα Αγγελή, Μαρίνα Ξενοφώντος), Μαρία Τουμάζου, Μαρίνα Ξενοφώντος, Ναταλί Γιαξή και ένα κείμενο του Ανδρέα Βραχίμη.

Η έκθεση θα πραγματοποιηθεί σε διαμέρισμα στον Στρόβολο και μετά τα εγκαίνια θα είναι ανοιχτή μόνο με ραντεβού.

Ακολουθεί απόσπασμα από το κείμενο του Ανδρέα Βραχίμη:
“Η Νάγια Σάββα συλλέγει έργα τέχνης που έχουν παραχθεί από φίλους της. Μένει με αυτά τα έργα για χρόνια τώρα. Η ίδια επίσης παράγει έργα τέχνης. Και είναι υπό την ιδιότητα της ως παραγωγού έργων τέχνης που η Σάββα θέτει σε δημόσια θέα το σπίτι όπου φιλοξενεί τα έργα με τα οποία έχει συζήσει.
[...]
Εμπεριέχει κάτι το έργο τέχνης που να απαγορεύει την οικείωση του; Το έργο της Σάββα αρχικά εμπλέκεται σε αυτή την προβληματική με το να ρωτά αν υπάρχει κάτι που αποκλείει την αναγωγή του έργου τέχνης σε κοινό αντικείμενο καθημερινής (οικιακής) χρησιμότητας. Η προσέγγιση της Σάββα αντίκειται στις δογματικές μοντερνιστικές διακρίσεις μεταξύ των δύο, και εκ πρώτης όψεως φαίνεται να αποδομεί την διάκριση μεταξύ του έργου και του οικιακού περικειμένου στο οποίο εκτίθεται. Το έργο της Σάββα μας ζητά να δούμε την παραγωγή του οικιακού χώρου ως κάτι στο οποίο ενυπάρχει μια διαδικασία φιλοξενίας αντικειμένων, μεταξύ των οποίων μπορεί να βρίσκονται και έργα τέχνης. Η έκθεση τους με αυτό τον σχεδόν-δημόσιο οικιακό τρόπο μπορεί εύκολα να διακριθεί από τον διαδεδομένο τρόπο έκθεσης έργων τέχνης σε «white cubes» (μαζί με όλες τις συνοδευτικές Καντιανές προϋποθέσεις για την αισθητική στάση). Στον διαδεδομένο τρόπο έκθεσης, η γραμμή που διαχωρίζει μεταξύ του έργου και του πάρεργου του υποτίθεται πως διασαφηνίζεται από την ετεροποιητική λευκότητα του κύβου. Αντίθετα, η οικιακή τοποθεσία του έργου της Σάββα αποκλείει την πιθανότητα επίκλησης της κανονικής διάκρισης μεταξύ έργου και πάρεργου, μετατρέποντας κάθε μικρή παρεργική λεπτομέρεια, από την κορνίζα κάποιου πίνακα (που είναι και το τετριμμένο παράδειγμα για το πάρεργο) μέχρι την τσεκολατούρα, σε δυνάμει έργα.”

Εγκαίνια στις 3 Μαρτίου στις 20:30

Ώρες Λειτουργίας: Μόνο με ραντεβού