Shootings on Mirrors

Εικόνες και ιστορίες ξεκινούν ένα διάλογο μεταξύ τους μέσα στο χώρο της Πάνθεον. Μνήμες, μυθοπλασίες και ψεύτικες πραγματικότητες σκιαγραφούν το είδωλό της στον καθρέφτη.

Τρεις γυναίκες καλλιτέχνες συναντιούνται για πρώτη φορά στη Κύπρο και επιχειρούν να εξετάσουν ζητήματα γύρω από το γυναικείο φύλο. Καταγραμμένα στο υποσυνείδητο, οι κοινωνικοί κανόνες και η κουλτούρα της εικόνας κατευθύνουν τα βήματά της μέσα στο σύνολο για να συνεχίσει την προκαθορισμένη της πορεία. O κύριος άξονας της έκθεσης αποτελείτε από τα προσωπικά ταξίδια αναζήτησης και αναδημιουργίας της ταυτότητάς τους. Η κάθε καλλιτέχνης επιστρατεύει με το δικό της τρόπο τα ψηφιακά μέσα αντικαθρεπτίζοντας τη καθημερινότητα και τα περιγράμματα που αυτή σκιαγραφεί για τις γυναίκες της. Η κάθε μια προσθέτει την δική της οπτική γωνία ως συντελεστή σε μια έκθεση με ενδιαφέρον καλλιτεχνικές δημιουργίες.

H καλλιτέχνης Νικολέττα Καραγιώργη χρησιμοποιεί το animation ως εκφραστικό μέσο, διερευνώντας με αυτή της τη δουλειά τις επιπτώσεις που μπορεί να αποφέρει στη γυναίκα η ίδιά της η ομορφιά. Η συνεχής διαμάχη που η κοινωνία της επιβάλει να έχει με τον ίδιο της τον ευατό, πολλές φορές δημιουργεί ακραίες επιπτώσεις. Μέσα από ένα κινούμενο κολλάζ με φωτογραφίες από το αρχαίο σύμβολο του κάλλους, την Αφροδίτη, και τα νέα πρότυπα ομορφιάς, ο θεατής μπορεί να δει τις αλλαγές στον όρο της γυναικείας ομορφιάς.

Με μια διαφορετική προσέγγιση η καλλιτέχνης Αγγέλα Χειμώνα επαναφέρει μέσα από πειραματικά βίντεο ανθρώπινες ιστορίες του χθες. Παιδικές μνήμες, η ανθρώπινη θύμηση αλλά και η φθορά της και η διαμόρφωση της ταυτότητας αποτελούν το κύριο θέμα. Εδώ η κάθε αφήγηση παρουσιάζεται ως αληθινή και όχι απλά αληθοφανείς, τεκμηριώνοντας την με τη χρήση βίντεο, ένα μέσο που συχνά χρησιμοποιείται για να καταγράψει «τι πραγματικά συνέβη» στο παρελθόν, που όμως μπορεί να είναι το ίδιο αναξιόπιστο όσο και η μνήμη. Εξετάζει έτσι τις διαφορετικές και πιθανές αλήθειες που μπορούν να προσφέρουν αλλιώτικες εκδοχές και νέες ερμηνείες του παρόντος και κατά συνέπεια της ταυτότητας του αφηγητή.

Από την άλλη η καλλιτέχνης Χρυσάνθη Χριστοφόρου εξετάζει το τέλος του πραγματικού , σε ότι αφορά την τεχνητή του αναγέννηση. Η κοινωνία του θεάματος κτίζει μια δική της πραγματικότητα, όπου η αναδημιουργία του πραγματικού την υπερνικά και μοιάζει τέλεια. Το ιδανικό αντικατοπτρίζεται μέσα από πλαστές εικόνες ευτυχίας, μηνύματα και στοιχεία σύγκρισης. Η γυναίκα τρέχει να εξυπηρετήσει την εικόνα του ιδανικού και να εναντιωθεί στο κακάρισμα μιας κότας. Η καλλιτέχνης επεμβαίνει με κινήσεις σπαστικές, φράσεις πικρές και επεμβάσεις ειρωνικές ενώ σε καμία περίπτωση δεν διαφοροποιεί τον ευατό της από τη κοινωνία του θεάματος.

Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009 στις 8.00μμ.

Ώρες Λειτουργίας
11:00 - 13:00 & 17:00 - 20:00